Monthly Archives: September 2013

Mutlu Çiviroğlu 01:53 on September 28, 2013  

Future of Kurds in Syria

گفتگوی کردپرس با موتلو چیویراوغلو تحلیل گر سیاسی کُرد:
رقابت احزاب کُرد سوریه و مسیر آینده
در میان اعضای شورای میهنی، دو ایده و نگرش متفاوت وجود دارد: دسته ای از آنان بر این باورند که کردها باید با ائتلاف مخالفین سوری، به طور کامل همراه و هم مسیر شوند و دسته ای دیگر از این فعالان سیاسی کُرد چنین می اندیشند که کردها در صورتی می توانند موفق عمل کنند که استقلال خود را حفظ کرده و زیر چتر ائتلاف مخالفین سوری قرار نگیرند.

موتلو چیویراوغلو در سال 1976 میلادی در استان کردنشین سَمسور (آدیامان) ترکیه به دنیا آمده است. وی از ده سال پیش در وانشگتن زندگی می کند و در حال حاضر به زبان های انگلیسی، کُردی کرمانجی و ترکی، در رسانه هایی همچون روداو انگلیسی و کُردی، روزنامه ی رادیکال ترکیه، پایگاه خبری تحلیلی ilkehaber و بخش کُردی رادیو صدای آمریکا فعالیت می کند. طی ماه های اخیر، چیویراوغلو در حوزه ی مسائل مربوط به کردهای سوریه مطالب بسیاری نوشته و با تعداد فراوانی از فعالان سیاسی کُرد، ترک، آمریکایی و عرب گفتگو کرده و شناخت خوبی نسبت به رویدادهای شمال سوریه دارد. وی در استانبول و به صورت تلفنی به سوالات کردپرس پاسخ داد.

کردپرس: شما طی ماه های اخیر، هم در ترکیه و هم در آمریکا پیرامون مسائل کردهای سوریه، مطالعات، گفتگوها و فعالیت های رسانه ای فراوانی داشته اید. از شما می خواهیم در آغاز این مصاحبه، در نمایی کلی، وضعیت کنونی تحولات شمال سوریه را برایمان ترسیم کنید.  

موتلو چیویراوغلو: من بر این باورم که باید درباره ی تحولات مربوط به کردهای سوریه، واقع بینانه عمل کنیم. شخصا ترجیح می دهم در این زمینه از یک اصل و مبنای اخلاقی و رسانه ای تبعیت کنم: واقعیت ها را بازگو کنیم، تصویر اصلی تحولات منطقه را برای خواننده ترسیم کنیم و اجازه دهیم که مخاطبین ما، خودشان وضعیت را برای خود تحلیل کنند و به فهم کافی درباره ی مسائل کردهای سوریه برسند.

در حال حاضر کردها در شمال سوریه، در میدان جنگ با گروه های افراطی، در وضعیت مطلوبی به سر می برند و درگیری های چند ماه اخیر نشان داده که کردها از توان دفاعی و مقاومت بالایی برخوردارند و گروه های النصره و سایر تیم های نزدیک به القاعده، دولت العراق و الشام، احرار الشام و سایرین، نمی توانند صفوف کردها را در هم بشکنند. مردم نیز تا حد زیادی از این وضعیت روحیه گرفته اند و بر اساس آن چه که در گفتگو با سیپان حمو فرمانده ی اصلی واحدهای دفاع از خلق (شاخه ی نظامی حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه) دستگیرم شد، کردها از نیروهای شبه نظامی خود حمایت می کنند و گروه های افراطی نمی توانند شهرها و روستاهای کردنشین را در دست بگیرند.

البته به موازات این مقاومت، لازم است از یک موضوع مهم نیز سخن به میان بیاوریم که در مسیری دیگر و مخالف جریان مقاومت کردهای سوریه است و این موضوع نیز امضای یک توافق نامه ی کلی بین احزاب و گروه های عضو شورای میهنی کردهای سوریه با ائتلاف مخالفین سوری در استانبول است. بخش مهمی از کردهای سوریه با این اقدام سیاسیون مخالف هستند و آن را در راستای حفظ منافع خود نمی بینند و از سویی دیگر، در همان شورای میهنی هم، همه ی پانزده شانزده حزب عضو این شورا، در این خصوص متفق القول نیستند و اختلاف نظرات مهمی بین آنها وجود دارد. به عنوان مثال من با هوشنگ درویش صحبت کردم که خود او یکی از اعضای کمیته ی اعزام شده به استانبول بود. او به من گفت که ائتلاف مخالفین سوری، برای عمل نمودن به تعهدات خود در برابر کردها اختیارات کافی ندارد و در بهترین شرایط ممکن، تنها در صورتی می توانند حقوق و مطالبات کردها را بپذیرند که محتوای توافق نامه ی استانبول بین شورای میهنی کردهای سوریه و ائتلاف مخالفین، بعدها و در دوران پس از کنار رفتن رژیم بشار اسد، در مجلس آینده ی سوریه تصویب شود.

بعید نیست که تحت این شرایط، اختلافات موجود در شورای میهنی بیشتر شود و شرایط به سمت و سویی پیش برود که چند حزب عضو این شورا، به حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه پیوسته و در نشست ژنو2 اتفاقات تازه ای به وقوع بپیوندد. حتی ممکن است همین اختلافات منجر به آن شود که در صورت فعال شدن دوباره ی هیات عالی کردهای سوریه، شورای میهنی دچار انشعاب و دودستگی شود.

همین حالا هم در میان اعضای شورای میهنی، دو ایده و نگرش متفاوت وجود دارد: دسته ای از آنان بر این باورند که کردها باید با ائتلاف مخالفین سوری، به طور کامل همراه و هم مسیر شوند و دسته ای دیگر از این فعالان سیاسی کُرد چنین می اندیشند که کردها در صورتی می توانند موفق عمل کنند که استقلال خود را حفظ کرده و زیر چتر ائتلاف مخالفین سوری قرار نگیرند. این گروه آشکارا اعلام می کننند که حزب اتحاد دموکراتیک در هر دو جبهه ی سیاسی و نظامی از ما قدرتمندتر و متنفذتر است و باید به جای پیوستن به مخالفین، کاری کنیم که این حزب قوی تر شود تا بتواند در معادلات آتی، امتیازات بیشتری برای کردها به دست بیاورد.

کردپرس: ظاهرا در میان اعضای ائتلاف مخالفین سوری هم نگرش های متفاوتی در مورد مسائل کردها وجود دارد. در حالی که برخی از اعضای این ائتلاف معتقدند که مطالبات کردهای سوریه برحق بوده وباید به خواسته های آنان توجه شود، گروه دیگری معتقدند که امتیاز دادن به کردها موجب تضعیف مخالفین و تجزیه ی سوریه خواهد شد. به نظر شما در صفوف ائتلاف مخالفین سوری کدام نگرش فکری، بیشتر از سایرین، در راستای ضدیت با کردها عمل می کند؟ آیا گروه های نزدیک به اخوان المسلمین از دادن امتیاز به کردها هراس دارند یا گروه هایی که دارای افکار ملی گرایانه ی عربی هستند؟

موتلو چیویراوغلو: تا آن جا که من فهمیده ام؛ هم اخوانی ها و هم افرادی که در افکار خود تحت تاثیر نگرش شوونیسم عربی هستند، حاضر به پذیرش حقوق کردها نیستند. اگر اندکی واقع بینانه به ائتلاف مخالفین سوری بنگریم، به جرات می توانیم بگوییم که فقط یک اقلیت کوچک و بخش ناچیزی از اعضای این ائتلاف حاضر به پذیرش حقوق کردها هستند. منتها برخی از این افراد مواضع خود را به صورت آشکارا بیان می کنند و در مقابل، افرادی نیز هستند که به صورت پنهانی و در نشست های محرمانه ی ائتلاف، به پدیده ی ترس از کردها به خاطر احتمال تجزیه ی سوریه دامن می زنند.

کردپرس: اطلاع دارید که تا چند ماه پیش در شمال سوریه و در شهرها و روستاهای کردنشین، امنیت و آرامش نسبی در جریان بود اما به یک باره مسیر تحولات عوض شد و گروه های افراطی و به ویژه النصره، به کردها حمله کردند. شما حملات نیروهای افراطی در حمله به کردها را چگونه ارزیابی می کنید؟

موتلو چیویراوغلو: قاعدتا باید النصره و سایر گروه های افراطی را نه به عنوان یک جبهه ی سیاسی – نظامی مستقل، بلکه باید آنها را به عنوان افرادی تصور کنیم که از خارج هدایت می شوند و مورد حمایت نظامی و لجستیکی برخی کشورها هستند و تحت عنوان شعار جهاد، به مناطق کردنشین هجوم برده اند. کردها نیز بر این باورند که برخی کشورهای منطقه در این دوران حساس به دنبال آن هستند که هر طوری شده، دامنه ی جنگ و خشونت را به مناطق کردنشین سوریه نیز بکشانند. عربستان سعودی، قطر و ترکیه از کشورهایی هستند که در اغلب تحلیل ها و مقالات مختلف، از آنها به نام حامیان النصره یاد می شود و نویسندگان مقالات سیاسی اروپایی و آمریکایی نیز صراحتا به این موضوع اشاره می کنند که اغلب نیروهای افراطی که از افغانستان و کشورهای دیگر به شمال سوریه آمده اند، خود را از راه مرزهای ترکیه به مناطق کردنشین رسانده اند.

کردپرس: ترکیه هم مرز سوریه است و ترس از قدرت گرفتن کردهای سوریه در چند صد متری مرزهای این کشور، قابل فهم است اما آن چه که مبهم به نظر می رسد و نیاز به تحلیل بیشتری دارد این است که واقعا عربستان سعودی و قطر، در مناطق کردنشین سوریه به دنبال چه هستند و با کردها چه مشکل خاصی دارند؟

موتلو چیویراوغلو: ببینید! عربستان و قطر از همین حالا روی این موضوع سرمایه گذاری کرده اند که باید دولت آینده و ساختار آتی سوریه که بر همه جای این کشور حاکم و مسلط خواهد شد، به آنان وابسته باشد و به همین خاطر به دنبال آن هستتند که برتری منطقه ای را در همه جای سوریه در دست بگیرند و اجازه ندهند که کردها نیز حرفی برای گفتن داشته باشند.

کردپرس: همچنان که می دانید در میان کردهای سوریه، دو خط سیاسی و دو مسیر وجود دارد. گروهی از کردها همچون حزب اتحاد دموکراتیک، شاخه ی نظامی آن موسوم به واحدهای دفاع از خلق و جنبش دموکراتیک، خود را تحت عنوان شورای مردم غرب سازماندهی کرده و این گروه، از نظر فکری و سیاسی به اوجالان و پ.ک.ک نزدیک هستند و گروه دیگری نیز همچون حزب الپارتی و سایرین که نزدیک به بارزانی و حزب دموکرات کردستان عراق هستند، تحت عنوان شورای میهنی کردهای سوریه، سازماندهی شده اند و بین این دو جبهه رقابت آشکاری وجود دارد. شما آینده ی این رقابت ها را چگونه می بینید و فکر می کنید که کدام یک از دو گروه مورد اشاره ی ما، در شمال سوریه، قدرت و نفوذ بیشتری در اختیار خواهد داشت؟

موتلو چیویراوغلو: من نیز با شما موافقم و فکر می کنم که دست کم طی ماه های اخیر رقابت بین این دو گروه روز به روز بیشتر شده و در پاره ای از موارد، رقابت جای خود را به اختلافات جدی نیز داده است. من فکر می کنم که طی هفته های اخیر، شورای میهنی کردهای سوریه دچار یک خطای محاسباتی بسیار جدی شد. آنان فکر می کردند که قطعا آمریکا به سوریه حمله می کند و درست در روزهایی که آتش جنگ و تبلیغات رسانه ای د رمورد احتمال حمله ی غرب به سوریه برافروخته تر از ماه های پیشین بود، شورای میهنی هیات خود را به استانبول فرستاده و با ائتلاف مخالفین سوری، متفق و هم پیمان شد. اما به فاصله ای کوتاه مشخص شد که این توافق نامه هیچ امتیازی برای کردها به دنبال نمی آورد و از این گذشته از آن جایی که آمریکا به سوریه حمله نکرد، انگیزه ی اصلی این اقدام کردها نیز زیر سوال رفت.

من فکر می کنم که نهایتا، آن چیزی که تکلیف نتیجه ی رقایت بین گروه های کُرد سوری را روشن می کند، نه مسائل فکری و عقدیتی بلکه واقعیت اصلی و آشکاری به نام نفوذ در میان مردم و قدرت بر روی زمین خواهد بود. یعنی در فرجام همه ی این رقابت ها، گروهی می تواند جایگاه خود را تثبیت کند که کنترل بخش های بیشتری از شهرها و روستاها را در اختیار داشته باشد و به موازات این، مردم را نیز با خود همراه کند.

می دانیم که حزب اتحاد دموکراتیک پروژه ای به نام نظام خودگردانی موقت شمال سوریه را در دست اجرا دارد و پیش بینی شده که نه تنها شورای میهنی کردهای سوریه بلکه اعراب منطقه و نمایندگان اقلیت های ارمنی،آشوری و دیگران نیز در آن سهیم شوند. باید دید که در این پروژه، مواضع احزاب و گروه های کُرد چگونه خواهد بود.

در کنار این موضوع باید به این واقعیت نیز اشاره کنیم که در حال حاضر در شمال سوریه چیزی حدود بیست حزب و گروه کُردی فعالیت می کنند اما غیر از چهار یا پنج مورد، احزاب و نهادهای دیگر، کوچک، کم شمار و بی تاثیر هستند و میزان توان، نفوذ و نفرات آنها با حزب اتحاد دموکرایتک قابل مقایسه نیست.

کردپرس: شما به عنوان یک فعال رسانه ای کُرد از چند سال پیش در آمریکا زندگی می کنید و با بسیاری از نهادهای رسانه ای آن کشور در اتباط هستید و پیگیر اخبار و مواضع سیاسیون آمریکایی در خصوص مسائل مربوط به کردها هستید. آیا اطلاع دارید که در مقطع کنونی، نگرش و رویکرد واشنگتن نسبت به کردهای سوریه چگونه است؟

موتلو چیویراوغلو: واشنگتن، پیش از هر چیز روی این مساله انگشت می گذارد که کردها در تحولات سوریه، یک جبهه ی یگانه و یک کلیت منسجم و هم صدا نیستند که بشود آنان را در یک معادله ی واحد مورد ارزیابی قرار داد. واشنگتن نیز منتظرآن است که کردها به هم نزدیک شده و قدرت آنها منسجم و یک کاسه شود. آنان آشکارا اعلام کرده اند که در فهم روشن و دقیق خواسته ها و مطالبات برخی از گروه های کُرد سوری ناتوان هستند و نمی توانند بفهمند که کردها نهایتا و به طور دقیق دنبال چه هستند. اما در کل می توان گفت که مهم ترین خواسته ی آمریکا در سوریه، کنار نهادن بشاراسد از گردونه ی قدرت و تاسیس یک سوریه ی فدرالی است که همه ی گروه ها و احزاب، بتوانند در اداره ی آن سهیم شوند و مطالبات و خواسته های همه ی عناصر قومی و فرهنگی نیز در آن لحاظ شود. در این حوزه آمریکا نیز مخالفتی با تضمین حقوق کردهای سوریه ندارد.

کردپرس: می دانید که در مورد اشغال عراق توسط آمریکا و در هم شکستن نظام بعث نگرش های مختلفی وجود دارد. واقعیت این است که جنگ عراق و حمله ی آمریکا به این کشور، قربانیان فروانی گرفت و خسارات زیادی به همراه آورد. اما گذشته از تحلیل این بخش از موضوع حمله ی آمریکا به عراق، در بُعد سیاسی و ساختار اداره ی این کشور نیز تحولاتی روی داد. برخی ها بر این باورند که اگر آمریکا به عراق حمله نمی کرد، روند شکل گیری اقلیم کردستان عراق با این سرعت امکانپذیر نمی شد و کردهای عراق صاحب امکانات و نیروی کنونی خود نمی شدند. شما فکر می کنید که در صورت ادامه ی فشارها و احتمال حمله به سوریه، در شمال این کشور نیز یک اقلیم کُردی دیگر، سر بر خواهد آورد؟

موتلو چیویراوغلو: بدون شک چنین احتمالی وجود دارد. اما از یاد نبریم که بین دو معادله ی عراق و سوریه، تفاوت های مهمی وجود دارد. ببینید! عراق یک کشور عربی بود که هم مخالفین عرب و هم مخالفین کُرد آن دارای تجارب عمیق و تخصص و مهارت بالایی بودند و به خوبی می دانستند که بعد از تغییر نظام سیاسی عراق، کشو خود را چگونه اداره خواهند کرد. اما در سوریه چنین نیست. مخالفین سوری نوپا هستند، تجارب مبارزاتی چندانی ندارند و از این گذشته تصور دقیقی از چند و چون معماری و تاسیس سوریه ی جدید در ذهن ندارند. شما می بینید که طی چند ماه اخیر،ائتلاف مخالفین سوری، حتی برای مسائل بدیهی و ساده ای همچون تعیین سران و رهبران خود دچار مشکلات، تنش ها و اختلاف نظرات عمیق شده و همین مساله ی به ظاهر پیش پا افتاده، ما را با این سوال مهم رویارو می کند: اگر این افراد نمی توانند در استانبول و در شرایط کنونی، حتی برای تعیین مسیر و مسئولین خود به توافق زودرس و قاطعانه دست پیدا کنند، در آینده چگونه خواهند توانست کشور خود را اداره کنند؟ از این حیث می توان گفت که مخالفین عرب در وضعیت مطلوبی قرار ندارند و اگر بخواهیم وضعیت آنها را با کردهای شمال سوریه مقایسه کنیم، می توانیم بگوییم که کردها با وجود آن که همچون مخالفین عرب، دچار اختلافات و تنش های داخلی هستند، اما دست کم در میدان عمل، توانسته اند کنترل شهرها و روستاهای خود را در دست بگیرند و به هر حال شرایطی به وجود آمده که چه به سوریه حمله شود چه نشود، کردها توان کنترل مناطق خود را پیدا کرده اند و حتی اگر نظام اسد نیز پایدار بماند، سوریه برای کردها، آن سوریه ی پیشین نخواهد بود و مطالبات خود را به دست خواهند آورد و ما شاهد این هستیم که به موازات آن که پیام هایی از سوی دمشق مبنی بر اهمیت حقوق کردها ارسال می شود، کردها نیز مخالفت خود را با مداخله ی نظامی غرب علیه سوریه بر زبان آورده و اعلام می کنند که خواهان تداوم جنگ در سوریه نیستند.

کردپرس: می دانیم که عربستان سعودی و ترکیه، از متفقین مهم آمریکا در منطقه ی خاورمیانه هستند و تعهدات و توافقات سیاسی، نظامی و امنیتی مهمی بین این سه کشور و در قبال همدیگر وجود دارد. با این حال در بحران سوریه، در مقابل القاعده و زیرشاخه های آن همچون النصره، رفتارهایی از ترکیه و عربستان سعودی سر زده که با منافع و استراتژی آمریکا منطبق نیست. این دو کشور بارها متهم به همکاری با گروه های افراطی شده اند و این در حالی است که آمریکا دست کم در ظاهر در برابر جنین اقدامی سکوت کرده است. شما چه تحلیلی از این وضعیت دارید؟

موتلو چیویراوغلو: عربستان و ترکیه متفق آمریکا هستند اما با این حال در برخی حوزه ها، مساله ی منافع و راهبردها به گونه ای است که این سه کشور در یک جبهه ی واحد قرار نمی گیرند.آمریکا به خوبی می داند که نیروهای افراطی از طریق مرز ترکیه وارد سوریه می شوند. معاون رییس سازمان سیا طی هفته های اخیر، دو بار بر این موضوع تاکید کرد که حضور نیروهای افراطی در سوریه، تهدیدی جدی علیه امنیت ملی آمریکا است. اما اگر بپرسید که آمریکا چرا آشکارا از عربستان و ترکیه نمی خواهد که در این خصوص اقدام کنند، باید در جواب بگوییم: آمریکا نمی خواهد که این بحران از آن چه که هست پیچیده تر و عمیق تر شود. اوباما در همان دوره ی اول زمامداری خود نیز اعلام کرد که با مداخله ی نظامی در کشورهای مختلف جهان موافق نیست و به دنبال آغاز جنگ های جدید نیست. در بحران سوریه نیز دیدیم که آمریکا زمانی در این خصوص تهدیدات خود را جدی تر نمود که پای مساله ی سلاح های شیمیایی به میان آمد. از این نظر می توان گفت که آمریکا از عملکرد ترکیه و عربستان در بحران سوریه راضی نیست.

کردپرس: آیا آمریکا از کنترل مناطق نفتی رمیلان سوریه توسط کردها احساس نگرانی می کند؟

موتلو چیویراوغلو: من تاکنون در این خصوص تحلیل و موضع گیری آشکاری ندیده ام و بر این باور نیستم که نفت رمیلان برای آمریکا اهمیت چندانی داشته باشد. اما به باور من این موضوع می تواند معادلات آینده ی کردهای سوریه را تحت تاثیر قرار دهد. نفت در دست هر گروهی باشد، از درآمد آن و از روابط سیاسی و اقتصادی به وجود آمده با خریداران آن، قدرت می گیرد و چنین چیزی می تواند مسیر آینده را دستخوش تحول کند.

کردپرس: به نظر شما اختلاف نظر احزاب کُرد بر سر شیوه ی اداره ی مناطق کردنشین سوریه، توانسته بر مساله ی برگزاری کنگره ی ملی کُرد و تغییر چند باره ی تاریخ برگزاری آن تاثیر بگذارد؟

موتلو چیویراوغلو: من نیز واقعا به دنبال آن بودم که دلیل اصلی تغییر برنامه ی برگزاری کنگره را بدانم. کمیته ی برگزاری کنگره، موضوع انتخابات اقلیم کردستان عراق را به عنوان دلیل اصلی تغییر زمان برگزاری کنگره اعلام کرد اما قاعدتا این کنگره پیش تر هم می دانست که انتخابات در چه زمانی برگزار می شود و درنتیجه این دلیل چندان قابل دفاع نیست. با توجه به مفاد و بندهای گزارش هیات 7 نفره ای که به درخواست جناب بارزانی و از سوی کمیته ی برگزاری کنگره به شمال سوریه رفت، به نظر می رسد که در مورد این منطقه اختلافاتی بین احزاب کُرد وجود دارد و این موضوع در تغییر زمان برگزاری کنگره بی تاثیر نبوده است.

Mutlu Çiviroğlu 01:20 on September 26, 2013  

“Suriye Muhalefeti, Kürtleri Yine Öteledi”

Foto: AA

Foto: AA
Gazeteci Mutlu Çiviroğlu, Suriye’de muhalefetin Kürt grupları dışlamasının nedenlerini ve Irak Bölgesel Kürt Yönetimi’ndeki son seçimleri RS FM için değerlendirdi. Çiviroğlu, Suriye muhalefetinin Kürtlerin bir çok talebine soğuk baktığını, dolayısıyla da Kürtlerin muhalefetten uzak durduğuna vurgu yaptı.

Ali Topuz ile Dünya Hali’ne katılan Mutlu Çiviroğlu, Suriye’deki Kürtlerle muhaliflerin ilişkisini anlattı.

Muhalefetin, Kürtlerin birçok talebine soğuk baktığını belirten Çiviroğlu, “Esad sonrası ülkenin adının “Suriye Cumhuriyeti” olmasını bile kabul etmiyorlar, “Suriye Arap Cumhuriyeti” olmasını istiyorlar. Böyle olunca Kürtler muhalefetten uzak duruyor” dedi.

Mutlu Çiviroğlu: Karar onaylandı. Ama aynı gün karar onaylanmasından sonra bir başka madde daha kabul edildi. Bu madde de “alınan kararların Esad sonrası Suriye’yi temsil edecek ilk meclis tarafından onaylanması gerekmektedir” gibi bir ifade. Kürtlerin var olan itirazları, memnuniyetsizliği iyice dibe vurdu. Ben bugün Radikal’de de yazdım. Bu, alınan kararın boşa çıkması demek.

Mutlu Çiviroğlu, ABD’nin müdahale ihtimali doğunca bazı Kürt grupların, alelacele muhalefete girmeye çalıştığını vurguladı. Çiviroğlu, İstanbul’da yapılan toplantıda bir anlaşma çıkar gibi oldu. Fakat anlaşmadaki ‘Bu anlaşma, Esad sonrası kurulacak meclisin onayına tabiidir.’ Dolayısıyla bu bir anlaşma değildir” maddesi her şeyi bozdu” dedi.

“Rusya açıkça Kürtlerin temsilcisini Yüksek Konsey olarak gördüğünü belirtmişti. Amerika’nın olası bir müdahalesi bazı Kürtleri yanlış hesaplara yöneltti. “Madem müdahale olacak bari biz muhalefet içinde yer alalım. En azından rejime zarar verecek bir şey olacak. Biz muhalefetten ayrı durmayalım” gibi bir algı oluştu. Biraz aceleye getirildi. Zaten bunu birçok kişi anlamaya çalışıyordu. Bunun aslında açıklanmayan perde arkasındaki nedeni bu. Tabi operasyon olmayınca, askeri operasyon askıya alınınca evdeki hesap çarşıya uymadı durumu ortaya çıktı. Bir de zaten mevcut olan rahatsızlık iyice Kürtlere kazanım bırakmadı.”

“KÜRTLERİN BİR KISMI RUSYA’NIN POLİTİKASINI İYİ DEĞERLENDİREMEDİ”

Mutlu Çiviroğlu, Suriye’de Rusya’nın politikasını iyi izleyen Kürtlerin ise muhalefetten bundan uzak durduğunu söyledi. Çiviroğlu, “Müdahale ihtimali kalkınca PYD yeniden merkezi bir pozisyona yöneldi. Kürtlerin bir kısmı ve diğer muhalefet, Rusya’nın politikalarını iyi değerlendiremedi” diye konuştu.

“Bir Ulusal Konsey içerisinde daha önce anlaşmaya kerhen imza veren ya da umutla imza verip değişiklik bekleyenler şimdi PYD’yle yakınlaşma içerisindeler. PYD’ye yakın durmaya çalışıyorlar, PYD’yle ilişki kurmaya çalışıyorlar. Tabi bunda da Cenevre Konferansı’nın gittikçe daha çok bir olasılık haline dönüşmesi, buradaki çözüm olasılıklarının belirmesi PYD’yi tekrar öne çıkardı.”

GORAN’I YÜKSELTEN TALABANİ’NİN YOKLUĞU

Mutlu Çiviroğlu, Kuzey Irak’taki seçimleri de anlattı. Çiviroğlu, “Goran hareketinin yükselişini sağlayan şey, Talabani’nin durumu. Öldüğüne dair söylentiler yine dolaşıyor. Gerçek olansa artık Talabani siyasete dönemeyecek. Bu da KYB’yi hayli zorladı ve böldü” ifadesini kullandı. Gazeteci Çiviroğlu, Goran hareketinin tepki olarak doğduğunu da kaydetti.

“Kürdistan Yurtseverler Birliği şu anda 3 başlı. Liderlik sorunu var. Her 3 grup birbiriyle anlaşamıyor, çekişme halindeler. Bunları birleştiren insan Celal Talabani’ydi. Zaten Kürdistan Yurtseverler Birliği değişik grupların birleşiminden oluşmuş bir parti. Celal Talabani karizması, siyasi kişiliği, onlarca sene mücadele etmesi bu insanları birada tutuyordu. Ama Celal Talabani’nin olmaması, KYB’de şuanda 3 başlı bir yapılanma var. O nedenle Kürdistan Yurtseverler Birliği’nin tabanı seçime katılmadı. Çok moralsiz, hiçbir şevki yok.

Goran Hareketi’ne gelince. Goran Süleymaniye’de bu KYB’nin başarısızlığına, bölünmüşlüğüne bir tepki. Sonuçta büyük iktidar partisi iktidarın küçük ortağı. Mevcut durumda bir takım rahatsızlıklar var.”

http://www.rsfmradio.com/radio_broadcast/76365508/121886561.html

Mutlu Çiviroğlu 03:08 on September 24, 2013
Tags: , , , , , , , Sîpan Hemo. YPG Commander in Chief Sipan Hemo, , , ,   

YPG Chief Commander Sipan Hemo: ‘Give Us Real Support’

Sipan Hemo, commander of the Kurdish Peoples Defence Units (YPG) in Syria, says that attacks by extremist Islamist groups against the Kurdish areas of Syria have not ceased in the past two months, but that his forces have repelled the attacks and defeated the jihadists.
He said in an interview with Rudaw that, despite the exodus of refugees from Syrian Kurdistan, “80 percent of the people have not gone anywhere and are supporting the YPG.” Hemo said that Kurds in Turkey should dramatically increase their political support for Syrian Kurds in their struggle for self-rule. “Showing affection or pity for us does not work,” he said.
A Kurdish fighter from the People’s Protection Units (YPG) fires towards Syrian government forces inside a building in the majority-Kurdish Sheikh Maqsud district of Aleppo, on April 21, 2013

A Kurdish fighter from the People’s Protection Units (YPG) fires towards Syrian government forces inside a building in the majority-Kurdish Sheikh Maqsud district of Aleppo, on April 21, 2013

Hemo added that leaders in the Kurdistan Region should also – once and for all – declare how they feel about “the Kurdish revolution in Rojava.” Here is an edited transcript of the interview:

You last spoke to our newspaper in July, what has been happening since then in the Kurdish areas?

Sipan Hemo: The Islamist groups plan to attack the Kurdish region in new ways, such as suicide attacks. They have threatened the Kurds with suicide attacks and they have attempted 18 suicide attacks but failed. The YPG has checkpoints and has tried to prevent such attacks. War has never been a priority for Kurds, yet the attacks forced us to take up arms. These radical groups are the affiliates of foreign forces, and they cannot tolerate Kurds gaining power. These attacks are targeting the Kurdish gains.

  These radical groups are the affiliates of foreign forces, and they cannot tolerate Kurds gaining power. These attacks are targeting the Kurdish gains.   

 

Despite your efforts to confront these groups, how long do you think these attacks will continue?

Sipan Hemo: Some of them are trying to end the fighting in some areas. But groups such as the Islamic State in Iraq and Syria (ISIS) insist on staging attacks. We will never let them into the Kurdish region, no matter how insistent they may be. But if they insist on continuing their attacks, it is they who will suffer, not us! The source of our power is the support of the people, and we trust ourselves, too. With that support and confidence we can counter anything. We have paid a high price and we have had martyrs for the last 64 days, but we did not let anyone cross our region. On the contrary, we have expanded our defense field in Derik and Serekaniye. They tried to defeat us in Aleppo, but did not succeed. They even keep away from our forces. In short, we are better off both in tactical and military skills.

Some argue that people do not support you as they did before, and that most people are said to be fleeing to the Kurdistan Region of Iraq.

Sipan Hemo: As you all know, the war in Syria and the struggle for revolution took longer than expected and people suffered a lot. There is an economic crisis, health problems, people cannot get treatment. For all of these reasons people tried to survive and find new ways. Migration is one of these ways. Some people migrated to north (Turkish) Kurdistan, and some to south (Iraqi) Kurdistan. We cannot tell these people not to leave. For instance, children need immunization and here we are out of vaccines. When a person comes and says that his child will have a stroke without vaccines and you cannot provide vaccines, there is not much left to say. We cannot oppose migration related to these kinds of problems. There are also some who migrate for business reasons. Yet, 80 percent of the people have not gone anywhere and are supporting the YPG. If people weren’t left here we would not exist. YPG is the people itself.

In our last interview you said that Turkey was not an enemy and that you wanted to improve relations with Ankara. Have you seen any change in Turkey’s attitude? Do you think Ankara continues to support radical groups?

  These radical jihadists come from Turkey. Even if they come from other countries, they enter Syria through Turkey.   

Sipan Hemo: Unfortunately, the attitude of Turkish officials on that matter is very negative. They might think their current stance will benefit them in the future, but their stance will have huge negative results. These radical jihadists come from Turkey. Even if they come from other countries, they enter Syria through Turkey. They have direct connection with them, and they operate together. We know that during the clashes in Kobane these forces brought ammunition from Turkey. These groups have even met with the Turkish Intelligence Agency (MIT) several times.  It is with Turkey’s support that these forces fight with us, and that reflects the position of the Turkish state very clearly. The Turkish people should not accept this and should react.

Turkey does not accept your allegations. Also, why do you think it supports such groups, for what purpose?

Sipan Hemo: A war between Kurds and Islamists would be in Turkey’s interest. Turkey has relations with the EU and US. For that reason it cannot accept these allegations. If Turkey accepts them, this would harm its international interests. But if the USA wants it can send experts and ascertain these allegations. These radical groups cross the Middle East through Turkey. Who could think that these radical groups cross Syria without the information of the MIT and the Turkish military? Everyone knows that without the knowledge of these two, even a bird cannot fly over the border. We have seen these radical groups get treated in Turkish hospitals. If they really want to know this, they can go to Ceylanpinar and see with their own eyes. Most of the radical Islamists are treated in this city. If this is not a proof of support, what other proof could I put forward to prove these facts? Maybe the whole world sees that Turkey helps these radical groups, but they all keep quiet.

Does Syrian Kurdistan (Rojava) get any support from Kurds in Turkey?

Sipan Hemo: Kurds in Turkey tried to provide humanitarian aid such as food, vaccine, medicine. But I really think that north Kurdistan should approach Rojava in a revolutionary sense. Furthermore, the attacks in Rojava were staged from north Kurdistan by these radical Islamist forces. For instance, these groups had meetings in Gaziantep where they planned to attack Afrin. Could they not find just four people to go and protest in front of the hotel where they had these meetings? We find the reactions and approaches of north Kurdistan to Rojava inadequate. The support they provided does not go beyond humanitarian aid. They have been inadequate in demonstrating a revolutionary and political support. You can provide humanitarian aid to any people, but the support that you give to brothers and sisters in Rojava should have been different and from heart. They can support us in every field, and they should increase their political support. Showing affection or pity for us does not work.

 I really think that north Kurdistan should approach Rojava in a revolutionary sense. 

 

What would you say about the Kurdistan Regional Government (KRG)?

Sipan Hemo: I would like to thank our people in south Kurdistan. From the very beginning they have pursued a positive approach towards our revolution. Yet, Kurdistan officials have also pursued politics in their interest, similar to Turkish officials. I said that before — when clashes took place in Afrin – the Kurdistan Regional Government closed the border crossing. We could not even pass a wounded child through the gate. The Turks kept all border gates open for the (Jabhat)  al-Nusra front and such radical groups. The Kurdistan government’s attitude was very wrong and inflicted harm. Unfortunately, this attitude still continues. We would like to know this: What do Kurdish officials really think about the Kurdish revolution in Rojava? I have never heard any clear statement. Sometimes, we hear some positive statements, but only on a personal level which has no effect. I really ask them, what do Kurdish officials think politically of Rojava? There are times that they act very negatively towards our military units.

Recently, there has been more news in the American press about the presence of al-Qaeda in Syria. And retired former CIA deputy director Mike Morell has said that the biggest threat against America’s national security is al-Qaeda in Syria. What do you think about this?

Sipan Hemo: In our view, the United States has responsibilities towards us and the region. America has been fighting al-Qaeda for many years now. Yet, what we have achieved against al-Qaeda is much more than the United States has done. Of course, we do not fight with these groups for America. We fight against these people for the sake of humanity and ourselves, as we see these groups being a threat to humanity and enlightenment. America has responsibilities on that matter and should fulfill these responsibilities. The American people face the same threats that we face at the hands of these radical Islamist groups. American people should be concerned about Kurds in Syria. Just in the way that these radical Islamist jihadists attacked America on 9/11, they tried a similar attempt to attack us. I cannot see a difference between the attack on the Twin Towers and an attack on Serekaniye. It is the same violence.

http://rudaw.net/english/interview/23092013

Mutlu Çiviroğlu 02:39 on September 22, 2013
Tags: Al Monitor   

Kurdish Parties Build Alliance To Curb Barzani’s Power in Syria

Two of the biggest Kurdish parties, the Patriotic Union of Kurdistan (PUK) and the Kurdistan Workers’ Party (PKK), have joined forces to try to curb the power of Massoud Barzani, the president of the Kurdistan region, in Syria. This is happening while Barzani has been working together with Turkey to limit the PKK’s influence in Syria.

Relations between Kurdish political parties from Iran, Iraq, Turkey and Syria have always been tense. This is the result of the Kurdish areas being divided between Iran, Iraq, Syria and Turkey, meaning Kurds are not united geographically. The different policies of Kurdish parties allegedly played a role in the delay of the National Kurdish Congress that was supposed to take place in September, but is now delayed until Nov. 25.

An example of these intra-Kurdish relations is the relationship between the PKK from Turkey led by the imprisoned Abdullah Ocalan, and the PUK headed by Jalal Talabani, the president of Iraq.

From time to time, the two parties cooperated against the Kurdistan Democratic Party (KDP) of Massoud Barzani in Iraq, especially during the Kurdish civil war in the 1990s. But the PUK and PKK also fought each other. For instance, in 2002, the PKK-affiliated Kurdistan Democratic Solution Party (PCDK) wanted to form militias to protect itself against the PUK. Now, relations are quite good, and the PCDK participated in the elections in the Kurdistan region on Sept. 21.

Currently, the KDP controls the provinces of Dahuk and Erbil, while the PUK controls Sulaimaniyah. The PKK controls the Kandil mountains near the Turkish borders from where they carry out cross-border attacks against Turkish targets — although there is a cease-fire now.

Omar Sheikhmous, one of the founding members of the PUK, said,

“The relations between PUK and PKK have been good and cooperative in recent years, especially since 2007. The main reason has been the mediation efforts by Mr. Jalal Talabani, general secretary of the PUK, between the Turkish government and the PKK in finding a peaceful solution to the conflict. BDP’s numerous trips to Kandil have gone through the PUK and been facilitated by them.”

While the KDP is generally seen as the more tribal and conservative of the two, both the PUK and the PKK have a Marxist background. Furthermore, the KDP enjoys good ties with Turkey and sees Turkey as a gateway to more independence from Baghdad. The PKK’s main enemy is Turkey, while the PUK enjoys better relations with Iran. As a result, the ties between the PUK and PKK have improved.

Kurdish journalist Abdulla Hawez told Al-Monitor by e-mail, “There is a fact, the PYD is close to the Assad regime, which is an important allay of Iran, and the PUK is close to Iran, so their interests meet.” However, the PYD (Democratic Union Party) denies any relationship with Assad.

The different KDP and PUK policies can be seen through foreign visits by Kurdish leaders. While Kurdish President Barzani was present as a honorary guest at the party convention of the ruling Turkish Justice and Development Party (AKP) convention on  Sept. 30, 2012, PUK official Hikmat Kareem, better known as Mala Baktiar, spoke at the pro-Kurdish Peace and Democracy Party (BDP) convention on Oct. 14, 2012.

Moreover, both the PKK and the PUK oppose political Islam. “We are not against Islam, but against political Islam,” Mala Bakhtiar, a senior PUK official, told Al-Monitor on July 14.

In addition, both the PKK and PUK have fought against political Islam in the past. The PUK in cooperation with US special forces expelled armed Islamist groups from Halabja, Iraq, in 2003, while the PYD militias now fight against al-Qaeda-linked groups in Syria. Some of the same Kurdish Islamist groups that used to fight against the PUK now also sympathize with the fight against the PYD.

These connections also resulted in military ties between the PUK and the PKK. Mahmud Sangawi, a military commander of the PUK, recently handed over his personal sniper rifle to the representative of the PYD to use it to fight against Islamist groups in Syria.

Moreover, while Syrian Kurdish parties do not have any fighters inside the YPG, Kurdish parties close to the PUK joined PKK militias in Syria, such as the Asayish, the People’s Defense Units (YPG) and the Free Syrian Army group, the Kurdish Front (Jabhat al-Akrad) that operates in mixed Arab-Kurdish areas in Syria.

On Aug. 15, Ali Mahmoud Hammoud, a member of the Kurdish Democratic Progressive Party (PDPKS), was killed in the countryside of Aleppo by armed Islamist groups. The PDPKS is funded by Talabani, while the Kurdish Democratic Party of Syria (KDP-S) is funded by Barzani, one of the main rivals of the PYD in Syria. It was therefore no surprise that PDPKS-leader Darwish visited the Kandil mountains to meet the PKK leadership in April 2013.

Analysts see the relations between PUK and the PKK as a counterbalance to Barzani’s relations with Turkey and Barzani’s policies in Syria.

“The PUK approach to the PKK is a tactic, not a strategy. It is, as a matter of fact, in reaction to Barzani’s heavy involvement in Turkey-Kurdish affairs, but also in the Syrian-Kurdish affairs. It is an attempt to be included,” Roman Zagros, editor of Insight Kurdistan, told Al-Monitor by e-mail.

These ties also resulted in 214 ex-PKK fighters joining the PUK in May. Although the PKK does not like its members to leave the PKK, the PKK didn’t see ex-PKK members joining the PUK as an “obstacle in KCK-PUK relations,” said Zagros Hiwa of the Kurdistan Democratic Communities Union (KCK), which runs the PKK. Moreover, there have been several meetings between the PUK and PPK-affiliated parties in Europe and also in Kurdistan.

“We have good relations with the PKK, and that automatically also translates in good relations with friends of the PKK [in Syria],” Baktiar told Al-Monitor during a meeting between the PKK and the PUK in the Netherlands on July 14.

The Supreme Kurdish Council, a joint body which was established as a result of pressure by Barzani on the PYD to share power, allegedly didn’t work because cooperation between the PUK and PKK allowed them to dominate important positions in the council.

While PUK-supported parties and the PKK-affiliated Democratic Union Party (PYD) work together in the Supreme Kurdish Council and on the ground, the KDP-backed Kurdish parties accuse the PYD of excluding them and reject the domination of the Kurdish areas by PYD’s militia, the YPG. As a response, the KDP closed the unofficial Peshkapor border with Syria. Both the PYD and the PUK have criticized this border closing.

Tahir Kemalizade, co-chair of the Kurdistan National Congress (KNK), a PKK organization, in a meeting with the PUK in August, said “Closing the gate is not a solution because Rojava [Syrian Kurdistan] needs more help than it needed before.”

Washington-based columnist and Kurdish expert Mutlu Civiroglu told Al-Monitor on Sept. 18 by e-mail: “In my opinion, PUK has been trying to use the worsened relations of between PYD and KDP to have some political gains from its historical rival.”

But the relations between the PUK and PKK might be changing in Syria. Recently, the Kurdish National Council decided to join the Turkey-backed opposition group, the Syrian National Coalition. The PUK-affiliated Kurdish politician Hamid Darwish supported this deal.

Civiroglu told Al-Monitor that this is the result of a recent rapprochement between Barzani-backed KDP-S leader Dr. Abdulhakim Bashar’s Kurdistan Democratic Party (KDPS) and Talabani-backed PDPKS-leader Hamid Darwish’s Kurdish Democratic Progressive Party (PDPKS). “As a result, both parties agreed to join the Syrian National Coalition despite the objection of PYD and some other parties who claim the Supreme Kurdish Council should be the one who sings deals with the opposition.”

It thus remains to be seen if the PKK and the PUK will continue to work against Barzani’s allies in Syria in the future. This will also depend on the relations between the PYD and parties backed by Barzani, and whether the upcoming Kurdish national congress in November is successful.

Wladimir van Wilgenburg is a political analyst specializing in issues surrounding on Kurdish politics. He has written extensively for Jamestown Foundation publications and other journals such as the Near East Quarterly and the World Affairs Journal. He currently writes for the Kurdish newspaper Rudaw. On Twitter @vvanwilgenburg

http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/09/kurdkish-parties-puk-pkk-ally-to-curb-barzani-power-in-syria.html

Mutlu Çiviroğlu 02:37 on September 22, 2013  

Rakip Kürtler Suriye’deki Barzani Etkisine Karşı Birleşiyor

Kürtlerin en güçlü hareketlerinden ikisi, Kürdistan Yurtseverler Birliği (KYB) ile Kürdistan İşçi Partisi (PKK), Irak Kürdistan Bölgesi Başkanı Mesut Barzani’nin Suriye’deki nüfuzunu kırmak için güç birliğine gidiyor. Barzani, bir süredir Türkiye’yle iş birliği halinde PKK’nin Suriye’deki etkinliğini sınırlandırmaya çalışıyordu.

İran, Irak, Türkiye ve Suriye’deki Kürt hareketleri arasındaki ilişkiler daima gergin olmuştur. Gerginliklerin temelinde yatan sebep, Kürt bölgelerinin coğrafi olarak bu dört ülke arasında bölünmüş olması. Eylülde toplanması planlanan Kürt Ulusal Kongresi’nin de fikir ayrılıkları yüzünden ertelendiği söyleniyor. Kongre için belirlenen yeni tarih 25 Kasım.

Kürtler arası karmaşık ilişkilerin bir örneği de müebbet hapis mahkûmu Abdullah Öcalan önderliğindeki Türkiyeli PKK ile Irak Cumhurbaşkanı Celal Talabani başkanlığındaki KYB arasındaki bağlar.

İki taraf, geçmişte de zaman zaman Barzani’nin Kürdistan Demokratik Partisi’ne (KDP) karşı iş birliği yapmıştır, özellikle de 1990’lardaki Kürt iç savaşı sırasında. Ancak KYB’yle PKK’nin birbirine karşı savaştığı dönemler de olmuştur. Örneğin 2002’de PKK ile bağlantılı Kürdistan Demokratik Çözüm Partisi (KDÇP), KYB’ye karşı korunmak için milis birlikleri kurmak istemiştir. Şimdilerde ise ikili ilişkiler olumlu seyrediyor. Nitekim KDÇP de 21 Eylül’de Kürdistan bölgesinde düzenlenen seçimlere katıldı.

KDP, Dohuk ve Erbil vilayetlerini kontrol ederken, KYB Süleymaniye’yi kontrol ediyor. PKK ise Türk sınırı yakınındaki Kandil Dağı’nı kontrol ediyor ve burayı, Türk topraklarında saldırılar düzenlemek için üs olarak kullanıyor. Hâlihazırda ise ateşkes söz konusu.

KYB’nin kurucu üyelerinden Ömer Şeyhmus, PKK’yle ilişkiler konusunda şöyle konuşuyor: “KYB’yle PKK arasındaki ilişkiler, özellikle 2007’den bu yana olumlu seyrediyor. Bunun başlıca nedeni, KYB Genel Sekreteri Sayın Celal Talabani’nin Türk hükümetiyle PKK arasında barışçıl bir çözüm için sarf ettiği arabuluculuk gayretleri. BDP’nin Kandil ziyaretleri, KYB üzerinden gerçekleştirildi, KYB bu ziyaretleri kolaylaştırdı.”

KDP, aşiret geleneğine dayalı daha muhafazakâr bir yapı olarak görülürken KYB’yle PKK Marksist geçmişe sahip. KDP ayrıca Türkiye’yle iyi ilişkiler içerisinde ve Türkiye’yi Bağdat’a karşı daha bağımsız olmanın kapısı olarak görüyor. PKK açısından ise Türkiye başlıca hasım konumunda. KYB de İran’a yakın. Bu denklemin sonucunda KYB’yle PKK arasındaki ilişkiler gelişiyor.

Al-Monitor’un sorularını e-posta yoluyla yanıtlayan Kürt gazeteci Abdullah Hafız, şöyle diyor: “Ortada bir gerçek var, o da PYD’nin Esad rejimine yakın olduğu. Esad rejimi de İran’ın önemli bir müttefiki. KYB de İran’a yakın olunca tarafların çıkarları örtüşüyor.” PYD, yani Suriye Kürtlerinin PKK yanlısı Demokratik Birlik Partisi, Esad’la herhangi bir bağı olduğunu reddediyor.

KDP’yle KYB’nin farklılıkları, liderlerinin yurt dışı ziyaretlerinde de ortaya çıkıyor. Örneğin Barzani, Türkiye’deki Adalet ve Kalkınma Partisi’nin 30 Eylül 2012 tarihli kurultayına onur konuğu olarak katıldı. Mala Bahtiyar olarak tanınan KYB yetkilisi Hikmet Kerim ise Barış ve Demokrasi Partisi’nin (BDP) 14 Ekim 2012’deki kurultayına katıldı ve orada bir konuşma yaptı.

Bunun yanı sıra, hem PKK hem KYB siyasal İslam’a karşıdır. Mala Bahtiyar, Al-Monitor’a 14 Temmuz’da verdiği demeçte şöyle demişti: “Biz İslam’a karşı değiliz, siyasal İslam’a karşıyız.”

Dahası, geçmişte hem PKK hem KYB, siyasal İslam’a karşı savaşmıştır. Örneğin 2003 yılında KYB, ABD özel kuvvetleriyle birlikte hareket ederek silahlı İslamcı grupları Halepçe’den çıkardı. Günümüzdeyse PYD milis kuvvetleri, Suriye’de El Kaide bağlantılı gruplara karşı mücadele ediyor. Zamanında KYB’yle çatışan İslamcı grupların bazıları da şu an Suriye’de PYD’ye karşı savaşanlara sempati duyuyor.

Tüm bu bağlar, KYB’yle PKK arasında askeri iş birliğine de zemin hazırlamıştır. Örneğin geçtiğimiz günlerde, KYB komutanlarından Mahmud Sangavi, kişisel dürbünlü tüfeğini Suriye’de İslamcılara karşı kullanması için PYD temsilcisine hediye etti.

Dahası, Suriyeli Kürt partilerinin Halk Savunma Birlikleri (YPG) içinde savaşçısı yokken, KYB’ye yakın olanlar hem YPG ve Asayiş gibi PKK’ye yakın milis güçlerine, hem Özgür Suriye Ordusu’nun içinde yer alan ve Suriye’nin karışık Arap-Kürt bölgelerinde etkin olan Kürt Cephesi’ne katıldı.

Kürt Demokratik İlerici Partisi (PDPKS) mensubu Ali Mahmud Hammud, silahlı İslamcılar tarafından 15 Ağustos’ta Halep kırsalında öldürüldü. PDPKS Talabani tarafından finanse edilirken, PYD’nin başlıca rakiplerinden Suriye Kürt Demokratik Partisi (KDP-S), Barzani tarafından finanse ediliyor. Dolayısıyla, PDPKS başkanı Derviş’in nisanda Kandil’e gidip PKK komutanlarıyla görüşmesi sürpriz olmadı.

Gözlemciler KYB-PKK ilişkisini, Barzani-Türkiye ilişkisi ve Barzani’nin Suriye politikası ışığında bir karşı denge unsuru olarak görüyor.

E-posta yoluyla Al-Monitor’un sorularını yanıtlayan Insight Kurdistan’ın editörü Roman Zagros, konu hakkında şöyle diyor: “KYB’nin PKK’ye yaklaşması bir strateji değil, taktiktir. Bu, aslında Barzani’nin hem Türkiyeli hem Suriyeli Kürtlerin işlerine fazlasıyla müdahil olmasına bir tepki olarak gelişiyor. Bu, esasen olaylara dâhil olma çabasıdır.”

Bu yakınlaşma sonucunda PKK’den ayrılan 214 savaşçı mayıs ayında KYB’ye katıldı. PKK, üyelerinin örgütten kopmasını hoş karşılamasa da PKK’nin üzerindeki yapı olan Kürdistan Demokratik Topluluklar Birliği’nden (KCK) Zagros Hiva’ya göre, ayrılanların KYB’ye katılımı KCK-KYB ilişkileri açısından “herhangi bir engel” teşkil etmiyor. Nitekim PKK bağlantılı gruplar Avrupa’da ve Kürdistan’da KYB’yle görüşüyor.

14 Temmuz’da Hollanda’da gerçekleşen PKK-KYB görüşmesi sırasında Al-Monitor’a konuşan Bahtiyar, şöyle demişti: “PKK ile iyi ilişkilerimiz var. Bu da otomatik olarak PKK’nin dostlarıyla da iyi ilişkiler anlamına geliyor.”

Barzani’nin güç paylaşımı konusunda PYD’ye yaptığı baskı sonucu kurulan ve birleşik bir yapı olan Kürt Yüksek Konseyi’nin işlevsiz kalmasının sebebi, iddialara göre PKK’yle KYB’nin aralarındaki iş birliği sayesinde konseydeki etkin konumları ele geçirmesi.

KYB destekli partiler ile PKK bağlantılı PYD, hem Kürt Yüksek Konseyi’nde hem sahada birlikte çalışırken, KDP destekli Kürt partileri, PYD’yi kendilerini dışlamakla suçluyor ve PYD’nin milis gücü YPG’nin Kürt bölgelerindeki hâkimiyetini reddediyor. KDP de bu duruma tepki olarak Suriye-Irak sınırındaki gayri resmi Peşkapor sınır kapısını kapattı. PYD’yle KYB ise geçişin kapatılmasını eleştirdi.

PKK’ye bağlı örgütlerden Kürdistan Ulusal Kongresi’nin (KNK) Eş Başkanı Tahir Kemalizade, KYB’yle ağustosta yapılan bir toplantıda şu ifadeyi kullandı: “Sınır kapısını kapatmak çözüm değil. Zira Rojava’nın hiç olmadığı kadar yardıma ihtiyacı var.”

Washington’da yaşayan ve Kürt konusunda uzman olan gazeteci Mutlu Çiviroğlu, 18 Eylül tarihli e-postasında Al-Monitor’a şöyle dedi: “Bana göre KYB, bozulan PYD-KDP ilişkisinden yarar sağlayıp tarihsel rakibine karşı birtakım siyasi kazanımlar elde etmeye çalışıyor.”

Ne var KYB-PKK ilişkisi, Suriye’de değişim yoluna girmiş olabilir. Kürt Ulusal Konseyi, geçtiğimiz günlerde Türkiye destekli muhalefet grubu Suriye Ulusal Koalisyonu’na katılma kararı aldı. KYB bağlantılı Kürt siyasetçi Hamid Derviş de bu anlaşmaya destek verdi.

Çiviroğlu’na göre bu gelişme, Dr. Abdülkerim Beşar önderliğindeki Barzani destekli KDP-S ile Hamid Derviş önderliğindeki Talabani destekli PDPKS arasında son zamanlarda yaşanan yakınlaşmanın bir sonucu. Çiviroğlu, şöyle devam ediyor: “PYD, bu karara itiraz ediyordu. Diğer bazı partiler de, ancak Kürt Yüksek Konseyi’nin muhalefetle anlaşma imzalayabileceğini iddia ederek bu adıma karşı çıktı. Buna rağmen, iki parti Suriye Ulusal Koalisyonu’na katılma kararı verdi.”

PKK’yle KYB’nin Suriye’de Barzani müttefiklerine karşı çalışmaya devam edip etmeyeceğini zaman gösterecek. Gelişmeler ayrıca Barzani destekli partilerle PYD arasında ilişkilerin izleyeceği seyre ve kasımdaki Kürt Ulusal Kongresi’nin başarılı olup olmamasına bağlı olacak.

http://www.al-monitor.com/pulse/tr/contents/articles/opinion/2013/09/kurdkish-parties-puk-pkk-ally-to-curb-barzani-power-in-syria.html#ixzz2ghlZx7gF

Mutlu Çiviroğlu 01:09 on September 20, 2013  

YPG Genel Komutanı Sipan Hemo: Kuzey Kürtleri Rojava’ya Destekte Yetersiz Kaldı

Radikal için Mutlu Çiviroğlu’nun sorularını yanıtlayan PYD’ye bağlı askeri güçlerin lideri Sipan Hemo, savaştıkları radikal grupların Türkiye’den destek aldığı iddiasını yinelerken, Türkiye’de yaşayan Kürtlerden yeterli destek görmediklerini söylüyor.

YPG Genel Komutanı Sipan Hemo: Kuzey Kürtleri Rojava'ya destekte yetersiz kaldı

Sizinle en son Temmuz’un sonlarında bir görüşme gerçekleştirmiştik. O tarihten bu güne ne gibi değişiklikler oldu? Kürtler açısından durum ne?

Biliyorsunuz, uzun bir süredir Rojava’da Kürtlere karşı bir savaş konsepti başladı. Cephet el Nusra, Irak Suriye İslam Devleti (ISİD), Ahrar el Şam grupları, Kürtlerin yaşadığı bölgeler üzerine 64 gündür, aralıksız, şiddetli saldırı düzenliyorlar. Özellikle Derika Hemko Til Abyad, Serêkanîyê, Til Hasil ve Til Aran’ın bazı bölgelerine çok şiddetli saldırlar düzenlediler. Büyük çatışmalar yaşandı. Bu çatışmalarda genel olarak Kürtler başarılı oldu. YPG güçleri de direnişlerini sürdürüyorlar. Ama bu cepheler farklı şekillerde de saldırı düzenlemek istiyorlar. Özellikle Kürt bölgesinde intihar saldırısı yapacakları tehdidinde bulunuyorlar. Hatta şimdiye kadar 18 intihar saldırısı teşebbüsünde de bulundular. İntihar eylemcileri bomba yüklü araçları Kürt sınırından sokmak istediler ama YPG kontrol noktalarında deşifre oldular.

Kürtler savaş seçeneğini hiçbir zaman önceliklerine almadılar ama gerçekleşen saldırılar Kürtleri savaşmaya zorladı. Hiçbir tarafa karşı düşmanlık beslemedik, ya da taraf olmadık. Ama bu radikal gruplar, Kürtlerin kazanımlarını hazmedemiyorlar. Bu saldırılarla Kürtlerin bütün kazanımlarını gasp etmek istiyorlar.

Peki, bu saldırıların devam edip etmeyeceğine yönelik tahmininiz nedir?
Bazı bölgelerde çatışmalara son vermek istiyorlar. Ama ISİD gibi gruplar, saldırıları sürdürme konusunda ısrarcı görünüyor. Ne kadar ısrarcı olsalar da biz onları Kürdistan’a sokmayacağız, amaçlarına ulaşamayacaklar, aksine eğer bu saldırılarda ısrarcı olmaya devam ederlerse bundan zarar görecek olan da onlar olacaktır.

Bazı basın organlarında, YPG’nin çok kayıp verdiği iddia edildi. Gazeteci Hüsnü Mahalli de Twitter’daki hesabında, Halep’te onlarca kayıp verdiğinizi söylemişti. Bu bilgi doğru mu?
Kesinlikle doğru değil. Halep’te dört savaşçımız, üç de sivil olmak üzere toplam yedi kaybımız var. Ama karşı tarafta onlarca ölü var. Ayrıca, silahlı güçler de bugün Halep’ten geri çekildi. Yani şehir şu an sessiz.

Kürt mahalleleri hala kontrolünüz altında mı?
Evet. Kürt mahallelerinin tamamı kontrolümüz altında.

Bazı çevreler halkın size artık eskisi kadar destek vermediğini, mevcut durumdan dolayı birçok kişinin yerlerini barklarını bırakıp, Irak Kürdistan Bölgesi’ne göç ettiklerimi söylüyor. Durum nedir, söylenenler doğru mu?
Biliyorsunuz Suriye’deki savaş çok uzadı, bu yüzden insanlar çok mağdur oldu. Ekonomik kriz var, sağlık ve tedavi sıkıntısı çok yüksek, bu yüzden insanlar farklı arayışlara yönelmek zorunda kalıyor. Halkın bir bölümü göç etmek zorunda kaldı ve bu göç devam ediyor. Kimisi Güney, kimisi Kuzey Kürdistan’a göç ediyor. Bu arayış devam ediyor. Onlara gitmeyin, etmeyin diyemeyiz. Örneğin, Kürdistan’da çocuk aşısı yok, kalmadı yani. İnsanlar gelip “çocuğumun aşısını yapmazsam felç olur” dediğinde, eğer bu ihtiyacı karşılayamayacak durumdaysanız, verecek cevabınız da olmuyor. Bir şey diyemiyoruz. Bazıları da ticaretini, işini gücünü sürdürmek adına gidiyor. Ama Kürdistan halkının % 80’i hala topraklarında kalmaya devam ediyor. Eğer bazılarının iddia ettiği gibi buralar boşalsaydı YPG kalmazdı, çünkü YPG dediğimiz bu halkın kendisi ve çocukları.

Sizinle yaptığımız son görüşmede Türkiye için çok olumlu mesajlar vermiştiniz. Türkiye’nin düşmanı olmadığınızı, aksine onlarla iyi ilişkiler geliştirmek istediğinizi söylemiştiniz. O süreden beri Türkiye’nin tutumunda bir iyileşme görüyor musunuz?
Ne yazık ki Türk yetkililerinin bu yöndeki tutumları çok olumsuz. Belki şu anki tutumlarının kendi çıkarlarına hizmet ettiğini düşünüyor olabilir ama bu durum ilerde çok büyük olumsuzluklara neden olacaktır. Birçok şeyi kendi gözümüzle görüyoruz. Bu radikal grup elemanları Türkiye üzerinden geliyorlar. Yani dışardan gelseler bile, Türkiye‘ye gelip oradan geliyorlar. Kobane’de çatışma çıktığında, bu güçlere Türkiye’den cephane getirildiği bilgisine sahibiz.

Türkiye sizin öne sürdüğünüz bu tür iddiaları kabul etmiyor…
Eğer Amerika isterse, gözlemcilerini gönderip, öne sürdüğümüz bu iddiaların doğruluğunu yerinde de tespit edebilir. Türkiye aracılığıyla bu kalabalık radikal gruplar Ortadoğu ’ya geçiyor. Siz de biliyorsunuz, bu iki güç izin vermezse, sınırdan kuş bile uçamaz. Ama 400-500 kişilik gruplar sınırdan çok rahatlıkla geçip bu tarafa gelebiliyorlar. Onlarca kez sınırdan radikal militanlarının geçişinden tutun, yaralı militanların Türkiye’ye getirilip hastanelerde tedavi edilmesine dek bunları biliyoruz, görüyoruz.

Siz Türkiye’deki Kürtlerden gerekli desteği aldığınızı düşünüyor musunuz?
Kuzey Kürtleri insani bir yaklaşımla Rojava’ya destek sunmaya çalıştılar. Yani gıda ve ilaç sıkıntısına yönelik insani yardım gönderdiler. Ama verilen destek insani yardımın ötesine geçemedi, siyasi ve devrimci bir destek göstermekte yetersiz kaldılar. Bu tür insani desteği herkese gösterebilirsiniz ama kardeşinize göstereceğiniz destek canı gönülden olmalı. Yani her anlamda destek ve katkı sunabilmeliler.

ABD basınında son dönemlerde çıkan haberlerde, Suriye’deki El Kaide varlığından sıkça bahsedilmekte. En son, CIA’nin yakın zamanda emekli olan, eski direktör yardımcısı Mike Morell de Amerika’nın ulusal güvenliğine en büyük tehdidin Suriye’deki El Kaide varlığı olduğunu belirtti. Bu konuda ne düşünüyorsunuz?
ABD’nin konumuna baktığımızda bu olanlardan sorumlu olduğunu görüyoruz. Amerika da bu sorumluluğunu biliyor. Onlar da yıllardır El Kaide ile savaşıyor ama bu kısa sürede, bizim bu güçlere karşı elde ettiğimiz başarı Amerika’nın bunca yıldır sürdürdüğü mücadelede elde ettiğinden kat be kat fazla. Tabi, biz bu güçlerle Amerika için savaşmıyoruz. Bu savaşı kendimiz ve insanlık için yapıyoruz çünkü insanlığa, aydınlanmaya karşı olanları büyük bir tehlike olarak görüyoruz. Bu güçlere karşı Amerika’nın yapması gereken sorumlulukları var ve bunları yerine getirmeli. Amerikan halkı da bizim yaşadığımız tehlikelerle karşı karşıya. Amerika halkının yüreği Kürtler için atmalı. Biliyorsunuz 11 Eylül saldırısını Amerika halkına karşı gerçekleştirdiler. Buna benzer bir hamleyi de bize karşı gerçekleştirmek istediler. Ha ikiz kuleler ha Serêkanîye saldırıları, fark etmiyor. Her iki saldırıda da El Kaide dünyaya aynı tehlikeli mesajı vermek istedi. Ha Amerika ha Kürdistan fark etmiyor, onlar insanlığın düşmanı tehlikeli güçler! Bu nedenle de Amerikan halkından ve yönetiminden bizi desteklemelerini bekliyoruz.

Mutlu Çiviroğlu 00:39 on September 19, 2013
Tags: Khalaf Zebari, , oice of America (VOA), , VOA, VOA Kurdî, Xelefê Zêbarî   

Khalaf Zebari: A Lifelong Voice of Kurdish Language and Culture

MUTLU CIVIROGLU

In 1991, he applied for a job at the VOA, where he worked until May 2012, when he was forced to retire due to deteriorating health

WASHINGTON DC – Earlier this month, at the Virginia hospital where he has been in a life-and-death struggle for a month, I went to visit Khalaf Zebari, whose voice is known to many Kurds around the world from Kurdish-language broadcasts of the Voice of America (VOA).

His wife Chiman, who was beside him at the intensive care unit, told me that doctors had told her he would not survive, and they should let him go. “No, I told them angrily,” she said. “I told them, ‘do everything you can.’”

My first contact with Zebari was over the phone 19 years ago, when I was a high school student in Turkey. His pure Kurdish accent and remarkable voice had fascinated me all the years I had tuned in to the VOA’s Kurdish programs.

His weekly show Ferheng û Toreya Kurdi or “Kurdish Literature and Culture” and Michael Chyet’s Zimane Me were my favorite programs.  Zebari would interview Kurdish poets, writers or journalists around the world — from Europe to the Middle East and from the former Soviet Union to Australia.

He talked about the Kurdish classical poets, love stories, legends and epics. It was thanks to his program that I learned a great deal about Kurdish literature, culture and oral tradition.

In 2004, when I met him face-to-face for the first time in Washington, I expected to see the tall, big man behind the imposing voice. I was surprised to see that Zebari was neither tall nor big. He was short and slender.

My friendship with Mamosta Zebari continued while I was in Turkey, and afterwards in Canada. After I moved to the United States in 2009, we became even closer.  Together with Chiman, their two children Znar and Jvan and daughter-in-law Harez, they became a true family for me.

Besides being a true friend, Zebari has also been a great mentor and genuine role model for me. I had the privilege of working with him at the VOA Kurdish service for four years, where I got to know him better and tap into his deep knowledge of the Kurdish language, literature and culture. What he taught me about broadcasting guide me to this day in my profession.

Zebari was born on March 12, 1948 in the Zebar region of Akre in Iraqi Kurdistan. In 1970, he graduated from Mosul University with a B.A. in economics. Three years later, he joined the Kurdish Freedom Movement and began his career as a translator and news broadcaster at the Voice of Kurdistan. In March 1975, following the collapse of the Kurdish Movement, he sought refuge in Iran with thousands of other Kurds.

In 1977, he emigrated to the United States and settled with his wife and infant daughter in Nashville, Tennessee, where he began a new life. In 1981, Zebari published a magazine in Kurdish and Arabic named Denge Gel, or “The Voice of the People.”

He got into radio broadcasting in 1974, when the Iraqi army attacked Kurdistan.

“I started working for the Voice of Kurdistan, which was a radio run by the Kurdish movement. The program mostly was about the war operations, news of the war, of Iraqi attacks on the region. I had sympathy with the Kurdish movement like most of the young Kurds then,” according to Zebari’s recollections.

In 1975, after the end of the Kurdish uprising as hundreds of thousands of Iraqi Kurds became refugees in Iran, Zebari met his wife-to-be at a refugee camp in Iran. In 1976, they applied for asylum in the United States and shortly after moved to Nashville, where he joined his cousins and became part of the small Kurdish community.

For 15 years he worked at any job he could find, mostly in restaurants.

“I did many jobs, but I felt that I lived in freedom.” he said. “That was the most important for me! To go anywhere I wanted to, to talk about anything you have in mind.”

In 1991, he applied for a job at the VOA, where he worked until May 2012, when he was forced to retire due to deteriorating health.

Zebari grew up in a family of five brothers and two sisters. He left home to attend high school in town, where he began to write poetry, and then went on the study economics at the University of Mosul.

Although all his education was in Arabic, Zebari taught himself to read and write Kurdish. While still in high school he began writing poetry in his ethnic tongue. His first collection of poems was published in 1999, called Ware Seran or “The Land of Lions.”

“I wrote many poems about love, our homeland Kurdistan, Kurdish society, Newroz — the Kurdish New Year and the symbol of freedom and national existence,” he recalled.

Many of Zebari’s poems also have been set to music, and have become popular songs. His poem Nesrin, which was composed by well-known Kurdish singer Mohammed Sheikho, is one of the most beloved songs in all four parts of Kurdistan.

Bo Kê Bikim Gazî û Hawar – “Who Shall I Call or Turn to” – was his cry when some 5,000 fellow Kurds were gassed to death in the town of Halabja by Saddam Hussein’s forces in 1988.

Who should I call or turn to?  Should I turn to the same cold, frozen conscience, or to the deaf and silent world?, was Zebari’s lament.

Today, Zebari’s wife laments that she does not know who to turn to as doctor’s – who perhaps know nothing of this man’s struggle and role in lifting the Kurdish spirit during some of our worst times – say that he must die.

http://rudaw.net/english/culture/18092013

Mutlu Çiviroğlu 09:54 on September 13, 2013  

Kürt Ulusal Konseyi’nin Suriye Muhalefetine Katılım Kararı ve Yaşanan Tartışmalar

Kürt Ulusal Konseyi (KUK) Dış İlişkiler Komisyonu, iki hafta önce Suriye Muhalif ve Devrimci Güçler Ulusal Koalisyonu (SMDGUK) ile bir anlaşma imzaladı ve koalisyona katılım kararı aldı. Dış İlişkiler Komitesi adına Suriye Kürdistan Demokrat Partisi (El Parti) Genel Sekreteri Dr. Abdulhakim Beşar, Suriye Kürt Demokratik İlerici Partisi (Pêşverû) Genel Sekreteri Abdülhamit Hacı Derviş, Kürt Birlik Partisi (Yekiti) Genel Sekreteri İbrahim Biro’nun katıldığı toplantıda Kürt Ulusal Konseyi adına sözleşme imzalandı.

Ama anlaşmanın imzalanması hem konsey içerisinde, hem de  PYD’nin de içinde yer aldığı Batı Kürdistan Halk Meclisi tarafında rahatsızlık yarattı. KUK’un içinde meydana gelen tartışmanın kaynağı ise, “imzayı atan kişilerin imza yetkilerinin olmayışı ve yapılan anlaşmanın Kürtlerin taleplerini yeterince savunamayışı” iddiasıydı.

KUK şiddetli tartışmaların sonunda bu hafta yaptığı iki günlük toplantının ardından Dış İlişkiler Komisyonu’nun katılım kararını oy çokluğuyla onayladı ama tartışmalar halen devam ediyor.

Kürt Sol Partisi, KUK’un kararını desteklemediğini çünkü yapılan antlaşmanın Kürt halkının haklarını yeterince savunmadığını dile getirmekte. Kendisiyle bugün bu konu üzerine özel bir görüşme yaptığım Kürt Sol Partisi Genel Sekreteri Muhammed Musa, yapılan antlaşmayı tarihi bir hata olarak adlandırdı.

Suriye Muhalif ve Devrimci Güçler Ulusal Koalisyonu’nun Kürt halkının varlığını kabulü noktasında çok geri bir konumda olduğunu dile getiren Musa, bazı KUK üyesi partilerin kararı oldubittiye getirdiklerini iddia etti. Özellikle Suriye muhalefetiyle yapılacak her antlaşmanın mutlaka Batı Kürdistan Halk Meclisi’ni kapsaması gerektiğini ifade eden Kürt Sol Partisi Genel Sekreteri Musa böylesi bir antlaşmanın ancak Kürt Yüksek Konseyi (KYK) tarafından imzalanması durumunda meşru olacağını ve destek göreceğini sözlerine ekledi.

Kürt Ulusal Konseyi içinde yer alan bazı parti ve şahsiyetlerin istemeden de olsa SMDGUK’e katılım kararına onay verdiklerini hatırlatan Musa, böylesi bir tavrı “ilkesizlik” olarak gördüklerini belirterek, kendilerine rağmen atılan adımı sert bir şekilde eleştirdi.

Musa’nın sözünü ettiği bu partilerden biri de PYD ile ilişkileri nispeten daha iyi olan Kürt Demokratik Birlik Partisi. Bu partinin önde gelen isimlerinden olan ve aynı zamanda da KUK Dış İlişkiler Komisyonu üyeliği yapmakta olan Dr. Kamuran Haciabdo, Musa’nın eleştirilerini doğrular nitelikte konuşarak, istemeden de olsa sırf Kürt Ulusal Konseyi’nin bütünlüğü bozulmasın diye bu karara onay verdiklerini ifade etti. Haciabdo kendilerinin SMDGUK ile yaptığı antlaşmadan sonra, koalisyon lideri Ahmed Carba’nın “Suriye’nin bir Arap ülkesi olduğu” yönündeki açıklamalarının Kürtler arasında büyük rahatsızlık yarattığını dile getirdi.

Dr. Kamuran Haciabdo ve Mutlu Çiviroğlu

Haciabdo’ya, “Rusya Kürtlerin Cenevre Konferansı ve benzeri diplomatik faaliyetlere, muhalefetten bağımsız olarak ve KYK çatısı altında katılmasını savunuyorken neden böyle bir karar aldıklarını” sordum. “SMDGUK 15 Eylül’de katılım kararımızı oylayacak ve bir karara bağlayacak. Kim bilir belki bu kararı onaylamazlar” diyen Haciabdo, belki de kendi içindeki saklı umudu dile getiriyordu. Kendilerinin de KYK adına böylesi bir anlaşmayı daha doğru bulduklarını dile getiren Haciabdo, konseyin uzun zamandan beri işlevsiz halde olduğunu da hatırlatmadan edemedi.

Konuyla ilgili görüşlerine başvurduğum, PYD kanadının etkin isimlerinden olan Demokratik Topum Kongresi (TEVDEM) Yürütme Konseyi ve Kürt Yüksek Konseyi üyesi olan İlham Ahmed de KUK’un kendi başına Suriye muhalefetine katılım kararını sert bir şekilde eleştirdi.

Kürtler olarak Suriye’deki en güçlü muhalefetin kendileri olduğunu söyleyen Ahmed, Suriye muhalefetiyle ilişkiye karşı olmadıklarını ama Kürt Yüksek Konseyi varken, KUK’un kendi başına SMDGUK katılma kararı almasını doğru bulmadıklarını dile getirdi.

Ahmed, anlaşmayı imzalayanların halkın kazanımlarını ve onca fedakârlıklarını hiçe saydıklarını, sanki Rojava’da bir yönetim yokmuş gibi, hiçbir kazanım olmamış gibi davrandıklarını belirtti. Böylesi bir tavrı ne kendilerinin, ne de Rojava halkının kabul edemeyeceklerini söyleyen Ahmed, böylesi bir kararda Türkiye’nin de vermiş olduğu bazı sözlerin olabileceğini ima etti. Türkiye’nin ve Suriye muhalefetinin tüm planlarını Esad’ın gidişi üzerine kurduğunu belirten Ahmed, bazı Kürt partilerinin de ABD’nin olası bir askeri operasyonu beklentisiyle bir an önce muhalefet koalisyonu içerisinde yer almak için acele ettiklerini öne sürdü.

TEV-DEM’in ve Kürt Yüksek Konseyi’nin bir başka önemli üyesi Aldar Xelil de Hewler Anlaşması’na göre, Suriye ile ilgili bütün anlaşmalar Konsey’in bilgisi dâhilinde ve onların katılımıyla gerçekleşmesi gerektiğini söyledi.

Aldar Xelil Yüksek Konsey olarak kendi aralarında daha önce bir anlaşma imzaladıklarını, bu anlaşmaya göre, Rojava’nın ve Suriye’nin geleceği ile ilgili yapılacak yeni ittifaklar üzerine anlaşmaların sadece Yüksek Konsey adına yapılacağının kararlaştırıldığını belirterek, “Bizim karşı olduğumuz şey muhalefet ya da komite değil, izlenilen yöntem. Yüksek Konsey’i boşa çıkaracak girişimlerde bulunulması ve Konsey bileşenleri olmalarına rağmen, Konsey’den bağımsız tek başına hareket etmeleri doğru değil.”

Aldar Xelil, Rojava’nın büyük çatışmalara sahne olduğunu, çete güçleri tarafından işgal edilmeye çalışıldığı bir dönemde, Kürtlerin gücünü kırabilecek bütün girişimlerden uzak durulması gerektiğini ifade ederek, anlaşma imzalanmadan önce Konsey bileşenlerine danışılarak görüşlerinin alınması gerektiğini söyledi.

Xelil, İstanbul’da Suriye muhalefeti ile anlaşma imzalayan parti temsilcilerin imzaladıkları anlaşmanın Konsey nezdinde onaylanmaması durumunda, söz konusu parti temsilcilerinin itibar kaybedebileceğinin de altını çizdi.

Süregelen bu tartışmalar 15 Eylül günü İstanbul’da yapılacak olan Suriye Muhalif ve Devrimci Güçler Ulusal Koalisyonu toplantısında son bulacak. Konsey,  Kürt Ulusal Konseyi’nin kendisine katılma kararını ya onaylayacak ya da ret edecek. KUK üyesi partilerin de hem açıkça hem de özel görüşmelerde dile getirdiği gibi bu anlaşma birçok kişinin içine sinmiş değil. KUK içinde anlaşmaya istemeden de evet diyenler, sırf bütünlük bozulmasın diye böyle davrandıklarını öne sürmekte ve konsey anlaşmayı onaylamasın diye gizliden umut etmekteler.

Bu anlaşmanın Rojava’ya ne gibi fayda getireceği belli değil. Suriye’deki krizde baş aktör rolünü üstelen Rusya’nın Kürtlerin Cenevre Konferansı’na bağımsız olarak, KYK çatısı altında katılmasını açıkça savunduğu bir dönemde böylesi bir kararın Rojava için olumsuz olacağını düşünen çok kesim var. KUK’un imzaladığı bu anlaşma, Eğer SMDGUK tarafından onaylanırsa, Rojava Kürtlerinin bir bölümünü Suriye muhalefetinin parçası haline getirecek. Böylesi bir durum da, doğal olarak Rojavalı Kürtlerin Suriye muhalefetinden bağımsız olarak uluslararası toplantılara katılma şanslarını ortadan kaldırmış olacak.

Peki, Rojava’da tarihi bir süreçte ortaya çıkan bu kirizin aşılaması için taraflar neler yapmalı?

Bu konuda açıkçası atılacak adımlar belli. Rojava’daki çok başlı, çok parçalı siyasal yapı halkı ilgilendiren konularda gerekli olgunluğu ve özveriyi gösterip, mutlaka ortak paydalar etrafında bir araya gelmeyi öğrenmelidir. Aksi takdirde, kısa süre içerisinde elde edilen önemli kazanımlar yok olmayla karşı karşıya kalabilecektir. KUK içerisinde bu anlaşmaya önayak olan partiler, halen PYD’yi dışlayarak siyaset yapacaklarını düşünmekteler ki bu hiç de gerçekçi bir yaklaşım değil. Rojava’daki en büyük siyasi, askeri ve toplumsal güç olan PYD’nin içinde yer almadığı hiçbir hareketin pek de başarılı olma şansı yok. Buna karşılık, PYD’nin de mutlaka diğer partilere saygı göstermesi, onlarla beraber çalışması ve görüşlerine değer vermesi son derece önemli. Bu bağlamda, geçtiğimiz günlerde üzerinde anlaşmaya varılan, ortak bir geçici yönetim kurulması kararı halkta umut yaratan, önemli bir adım olmuştur. Fakat KUK’un, aynı dönemde, tek başına SMDGUK ile katılım anlaşması imzalaması da bir o kadar kaygı yaratmıştır. Bu nedenle de, hem içte hem de uluslararası arenada kabul görmüş, Kürt Yüksek Konseyi’nin en kısa sürede işlevsel hale getirilmesi için tüm taraflar ellerinden gelen her türlü çabayı göstermelidirler. Rojava’nın tek çatı altında toplanmış siyasal, askeri ve diplomatik gücü, kendi geleceğini belirlemedeki en büyük kozu olacaktır. Doğru olan da siyasi parti temsilcilerinin bu gerçeği görüp, kendi küçük çıkarlarını bir kenara bırakıp, ona göre tavır takınmalarıdır.

Mutlu Çiviroğlu 08:10 on September 13, 2013  

Muhalefete Katılım Kürtleri Bölüyor

Kürt Ulusal Konseyi (KUK) Dış İlişkiler Komisyonu, iki hafta önce Suriye Muhalif ve Devrimci Güçler Ulusal Koalisyonu (SMDK) ile koalisyona katılım kararı aldı. Dış İlişkiler Komitesi adına Suriye Kürdistan Demokrat Partisi (El Parti) Genel Sekreteri Dr. Abdulhakim Beşar, Suriye Kürt Demokratik İlerici Partisi (Pêşverû) Genel Sekreteri Abdülhamit Hacı Derviş, Kürt Birlik Partisi (Yekiti) Genel Sekreteri İbrahim Biro’nun katıldığı toplantıda Kürt Ulusal Konseyi adına sözleşme imzalandı.

Ama anlaşmanın imzalanması hem konseyde hem de PYD’nin de içinde yer aldığı Batı Kürdistan Halk Meclisi’nde rahatsızlık yarattı. Anlaşma 14 Eylül’de İstanbul ’da yapılacak SMDK toplantısında onaylanacak ya da reddedilecek. Rusya’nın Kürtlerin Cenevre Konferansı’na Kürt Yüksek Konseyi çatısı altında katılmasını açıkça savunduğu bir dönemde böylesi bir kararın Rojava’ya ne getireceği merak ediliyor.

‘İnşallah reddedilir’

KUK’taki tartışmanın kaynağı ‘imzayı atan kişilerin imza yetkilerinin olmadığı ve anlaşmanın Kürtlerin taleplerini yeterince karşılamadığı’ iddiası. KUK bu hafta iki günlük toplantının ardından Dış İlişkiler Komisyonu’nun kararını oyçokluğuyla onayladı ama tartışmalar bitmedi. Kürt Sol Partisi, KUK’un kararını desteklemediğini çünkü antlaşmanın Kürt halkının haklarını yeterince savunmadığını dile getirdi. Radikal’e konuşan Kürt Sol Partisi Genel Sekreteri Muhammed Musa antlaşmayı tarihi bir hata olarak niteledi. SMDK’nın Kürt halkının varlığını kabul etmede çok geri bir konumda olduğunu dile getiren Musa, KUK üyesi bazı partilerin kararı oldubittiye getirdiklerini iddia etti. Özellikle Suriye muhalefetiyle yapılacak her antlaşmanın mutlaka Batı Kürdistan Halk Meclisi’ni kapsaması gerektiğini belirten Musa antlaşmanın ancak Kürt Yüksek Konseyi (KYK) tarafından imzalanması durumunda meşru olacağını savundu. Musa, KUK’taki bazı partilerin istemeden de olsa SMDK’ya katılımı onayladıklarını öne sürdü. Musa’nın sözünü ettiği partilerden biri de PYD ile ilişkileri nispeten daha iyi olan Kürt Demokratik Birlik Partisi. Bu partinin önde gelen isimlerinden KUK Dış İlişkiler Komisyonu üyesi Dr. Kamuran Haciabdo Radikal’e yaptığı açıklamada gönülsüzce, sırf KUK’un bütünlüğü bozulmasın diye bu karara onay verdiklerini söyledi. Haciabdo antlaşmadan sonra SMDK lideri Ahmed Carba’nın ‘Suriye’nin bir Arap ülkesi olduğu’ yönündeki açıklamasının Kürtler arasında büyük rahatsızlık yarattığını dile getirdi. Haciabdo Cenevre Konferansı’na bağımsız olarak ve KYK adına katılmak varken neden böyle bir karar aldıkları sorusuna şu yanıtı verdi: “SMDK ayın 15’inde katılım kararımızı oylayacak. Kim bilir belki bu kararı onaylamazlar.” Kendilerinin de KYK adına böylesi bir anlaşmayı daha doğru bulduklarını dile getiren Haciabdo, konseyin uzun zamandan beri işlevsiz halde olduğunu savundu.

PYD: Yetkileri yok

PYD kanadının etkin isimlerinden olan Demokratik Topulum Kongresi (TEVDEM) Yürütme Konseyi ve Kürt Yüksek Konseyi üyesi olan İlham Ahmed de KUK’un kendi başına SMDK’ya katılımını eleştirdi. Kürtler olarak Suriye’deki en güçlü muhalefetin kendileri olduğunu savunan Ahmed, Suriye muhalefetiyle ilişkiye karşı olmadıklarını ama KYK varken, KUK’un kendi başına katılma kararı almasını doğru bulmadıklarını söyledi. Ahmed anlaşmayı imzalayanların halkın kazanımlarını hiçe saydıklarını, Rojava’da bir yönetim yokmuş gibi davrandıklarını savundu. Böylesi bir kararda Türkiye ’nin verdiği bazı sözlerin olabileceğini ima eden Ahmed, bazı Kürt partilerin ABD’nin olası bir askeri operasyon beklentisiyle bir an önce muhalefet koalisyonu içerisinde yer almak için acele ettiklerini söyledi. TEV-DEM’in önemli isimlerinden Aldar Xelil de Erbil Anlaşması’na göre Suriye ile ilgili bütün anlaşmaların KYK’nın bilgisi dahilinde gerçekleşmesi gerektiğini söyledi. Xelil, KYK olarak kendi aralarında imzaladıkları anlaşmaya göre Rojava ve Suriye’nin geleceği ile ilgili yapılacak yeni ittifakların sadece KYK adına yapılacağını belirterek “Bizim karşı olduğumuz şey muhalefet ya da komite değil, izlenilen yöntem. Yüksek Konsey’i boşa çıkaracak girişimlerde bulunulması ve Konsey bileşenleri olmalarına rağmen, Konsey’den bağımsız tek başına hareket etmeleri doğru değil” dedi. Aldar Xelil, Rojava’nın büyük çatışmalara sahne olduğu bir dönemde Kürtlerin gücünü kırabilecek bütün girişimlerden uzak durulması gerektiğini ifade etti. Xelil, İstanbul’da imzalanan anlaşmanın SMDK nezdinde onaylanmaması durumunda söz konusu parti temsilcilerinin itibar kaybedebileceğini söyledi.

http://www.radikal.com.tr/dunya/muhalefete_katilim_kurtleri_boluyor-1150534