Di vê xelekê de Afganistan û Sûrîye û daxuyanîyên Serfermandarê HSD’ê Mazlum Ebdî hene.
Category Archives: russian
Di hevdîtina Biden û Putin û Biden û Erdogan de çi encam derketin. Mutlu Çiviroğlu di programa ‘Ji Washingtonê’ de ew mijar û babatên din yên girêdayî Kurdan nirxand.
Mutlu Çiviroğlu: ABD, tarihindeki en önemli seçime hazırlanıyor
BasNews – ABD’nin 3 Kasım 2020 seçimleri dünya siyasetini etkilemesi bakımından bütün kesimler tarafından ilgiyle takip ediliyor.
Seçimlerde, Demokratların adayı Joe Biden’ın mı yoksa mevcut Cumhuriyetçi Başkan Donald Trump’ın mı seçileceği konusu ABD’nin iç ve dış siyasetinin şekillenmesi bakımından önemini koruyor.
Kürtler de ABD siyasetinin doğuracağı etkilerinden en fazla etkilenen halk olma bakımından bu seçime odaklanmış durumda. Donald Trump’ın Irak ve Suriye politikasızlığı nedeniyle Kürdistan Bölgesi ve Rojava Kürdistanı oldukça olumsuz etkileri oldu. Bu nedenle Kürtler çok ağır bedeller ödemek zorunda kaldı.
VOA’dan deneyimli gazeteci ve analizci Mutlu Çiviroğlu ile 8 Kasım 2016 yılı seçimlerinin 3 Kasım 2020 seçimlerinden farkını, adayların başarma şansını, ABD kamuoyunun beklentilerini, ABD seçimlerinin dünya, Ortadoğu ve Kürtlere etkisini konuştuk.
ABD’deki 3 Kasım 2016 seçimleri ile 3 Kasım 2020 seçimleri arasında ne gibi benzer ve farklı durumlar söz konusu?
8 Kasım 2016 seçimlerinde ABD tarihinde ilk kez bir kadın başkan adayı oldu. Bu seçimde ikinci defa bir kadın başkan yardımcı adayı olacak. Yine ilk kez hem siyahi hem göçmen olan birisi başkan yardımcısı adayı oluyor. Bunların dışında ABD’deki birçok siyasi gözlemciye göre bu seçim ABD tarihindeki en önemli seçimlerden birisi olacak. Çünkü buradaki en önemli husus Başkan Trump ve ekibi devam edecek mi, etmeyecek mi? Yine adayların her ikisi de ileri yaşta insanlar. Hem Trump’ın hem de Biden’in yaşları epey ileride. Dolayısıyla seçilecek başkan ABD tarihindeki en yaşlı başkanı olacak.
“ABD’de seçimler konusunda anket şirketleri de dahil uzman analistler temkinli yorumlarda bulunuyorlar”
8 Kasım 2016 seçimlerinde Trump bütün anketlerin aksine başkan seçildi. Son ana kadar Hillary Clinton’un seçileceğine kesin gözüyle bakılıyordu. Ama sonuç herkesi yanılttı. Şimdiki anketlerde de her ne kadar Biden önde görünüyorsa da netleşmiş hiçbir şey yok. Anket şirketleri de dahil uzman analistler temkinli yorumlarda bulunuyorlar. Adeta sütten dili yanan, yoğurdu üfleyerek yer misali. 2016’da sütten dili yananların sayısı epeydi. Şu an genel anlamda ele aldığımızda bir belirsizliğin söz konusu olduğunu söyleyebilirim.
“Yapılan anketlerin büyük çoğunluğunda Biden yüzde 5 ile 10 arasında değişen bir farkla önde görülüyor”
Yapılan anketlerin büyük çoğunluğunda Biden önde görülüyor. Yüzde 5 ile 10 arasında değişen bir fark olduğu belirtiliyor. Ama işte ABD seçim sisteminin çoğunlukla hiçbir alakası olmadığı için oy sayısı ne kadar fazla olursa olsun kazandığın delege sayısı eksik olduğunda seçimi kaybediyorsun. Yakın seçimde Hillary Clinton, Trump’tan çok fazla oy aldı ama kazanan delege sayısı az olduğu için başkanlığı kaybetti. Ve ABD’de var olan eyaletlerde kırmızı eyaletler Cumhuriyetçileri simgelerken, mavi Demokratları simgeliyor.
“ABD seçimlerinde pembe eyaletler sonucu belirliyor”
Seçim savaş alanı olarak kabul edilen 10 civarındaki pembe eyalet ise ABD’deki seçim sonuçlarını belirliyorlar. Bu pembe eyaletler içerisinde en belirleyici olanı da Florida eyaleti. ABD seçim sistemindeki diğer önemli bir fark, diyelim ki siz herhangi bir eyalette tek bir oyla farkla bile kazandıysanız oradaki bütün delegeleri siz kazanmış oluyorsunuz. Örneğin; Florida’daki delege sayısı 29’sa ve siz Florida’da tek bir oyla farkla kazandıysanız, 29 delege sandalyesinin hepsini siz kazanmış sayılıyorsunuz. ABD seçim siteminin bütün dünya ülkelerinden böylesine farklı ilginç bir sistemi var yani. İşte bu nedenle her ne kadar genel seçim istatistiğinde Biden önde görülüyorsa da bu eyalet delege seçim sistemi nedeniyle yarışı kimin kazanacağını şimdiden bilmek mümkün değil.
“Şu ana kadar 56 milyondan fazla insan mektup yoluyla oylarını kullanmış durumda”
Ayrıca ilk kez uzaktan seçim sistemi ya da mektupla oy kullanma yöntemiyle şu ana kadar 56 milyondan fazla insan oylarını kullanmış durumda. ABD tarihinde görülmemiş bir şekilde bu kadar erken ve yüksek katılım oldu demek abartılı olmaz. Çünkü halen seçimlere yaklaşık 8 gün kalmış olmasına rağmen 56 milyon insan posta yoluyla oylarını kullandılar. Yani insanlar 3 Kasım seçim gününü beklemek istemediler.
ABD anket şirketlerinin yaptığı çalışmalara göre, pembe eyaletlerde kim daha fazla önde görünüyor?
Pembe eyaletlerde yapılan anketlere göre Biden’in önde olduğu görülüyor. Özellikle Florida’da Biden’in önde olduğu belirtiliyor. Ama bilindiği gibi bütün anket şirketleri belirli bir yanılma payı bırakırlar. Ama yanılma paylarına rağmen pembe eyaletlerin hemen hemen büyük çoğunluğunda Biden’in önde gittiği görülmekte. Ama işte biraz öncede belirttiğim gibi, 2016 seçimlerinde anketlere göre Clinton pembe eyaletlerin çoğunda öndeydi ama bazı eyaletlerde son anda Trump çok küçük farklarla kazandı ve o eyaletlerin bütün delegelerini almıştı.
ABD’deki 2016 seçimlerine dışarıdan müdahalenin olduğu ve etki edildiği yönünde çokça spekülatif haber yapıldı. Gerçeklik payı var mı? Gerçekten müdahale edile bilinecek bir sistem mi?
Seçimlere dışarıdan müdahale etme imkanı olur mu bilemem ama her ihtimale karşı Amerikan kamuoyunun bu tür ihtimallere karşı çok temkinli hareket ettiği belirgin bir şekilde görülüyor. Birkaç gün önce İranlı bazı hackerlerin bazı girişimlerinin olduğu söylendi. Fakat bütün bunlar karşısında belli bir duyarlılık, tedbir alma ve önüne geçme yaklaşımlarının olduğu net bir şekilde görülmekte. Bunun haricinde genel anlamda hem halk nezdinde hem de sosyal medya bazın da seçimlere katılım konusunda bir teşvik etme kampanyası mevcut. Örneğin Twitter, Facebook, Tik tok vb. sosyal medya kurumları bile insanları seçimlere katılım konusunda teşvik etmek için özel çaba sarf ediyorlar. Özellikle yalan – yanlış ve spekülatif haberlerin yayılmaması için çok ciddi önlemler alınmış durumda.
Trump ya da Biden’in kazanması halinde Ortadoğu siyasetlerinde ne gibi farklılıklar görülecektir?
Trump’ın kazanması halinde mevcut süregelen siyasetin devam edeceğini bekleyebiliriz. Fakat Biden’in kazanması halinde, Obama’nın başkanlığı dönemindeki siyaset ya da ABD’nin klasik Ortadoğu siyasetine dönüşünün olması ihtimali bulunmakta.
Trump yürüttüğü siyasetle ABD’yi yeniden ulusallaştırmaya çalışıyor. Global dünyadan çekilerek Amerika’nın kaynaklarını Amerika içerisinde ve Amerika halkına kullanmayı esas alıyor. Trump’ın bu siyaseti ABD’nin global rolü ile çelişkili ve çatışmalı bir durum yaratıyordu. Oysa Biden kazandığı taktirde, ABD’nin uzun dönem yürüttüğü global siyasete dönüş tekrarlanacaktır. Yani 2’inci Dünya Savaşı’ndan sonraki dünyanın büyük abisi rolüne tekrar geri dönüleceği bekleniyor Biden’le beraber. Dolayısıyla bu siyasi yaklaşım NATO, Avrupa Dünyası, Birleşmiş Milletler vb. yerlerde yine eskisi gibi öne çıkan rolünü oynaması bekleniyor.
“Trump’ın seçilmesi halinde Erdoğan üzerinden yürüyen siyasal ilişki Türkiye açısından devam edecek”
Trump’ın tekrardan seçilmesi halinde, Trump ile Erdoğan üzerinden yürüyen siyasal ilişki Türkiye açısından devam edecek. Yani farklı bir beklentide olmak güç. Ama Biden seçilirse, Biden’İn son dönemlerde Erdoğan’a yönelik açıklamaları ve eleştirileri temelinde, yine Trump’ın geçen sene Rojava Kürdistanı’ndan çekilmeye yönelik aldığı kararlara ilişkin Biden’ın açıklamaları var ve bu açıklamalar temelinde hareket etmesi bekleniyor.
“Biden genel anlamda Kürtleri iyi bilen ve tanıyan bir siyasetçi “
Biden genel anlamda Kürtleri iyi bilen ve tanıyan bir siyasetçi. Yine senatör olduğu dönemlerde Irak’ın 3’e bölünmesini savunan birisiydi. Aynı şekilde Suriye siyasetinde Rojava Kürdistanı’nda Kürtlere karşı yapılanları haksızlık olarak gören bir tavra sahipti. Bu nedenle Biden’in seçilmesi halinde Kürtler açısından bazı beklentilerin doğacağı yönünde yaklaşımlar söz konusu. Ama baştan beridir söylediğim gibi, seçimin kim tarafından kazanılacağını kestiremediğimiz için bu yönlü spekülatif değerlendirmelere girmek istemiyorum. Ama kısaca söylediğim gibi Trump seçilirse mevcut yürütülen siyasete devam edileceği, Biden seçilirse ABD’nin geleneksel siyasetine geri döneceği bekleniyor. Ortadoğu içinde bu böyle, Biden’ın seçilmesi halinde, geri çekilme yerine Ortadoğu’da ki gücünü geliştiren ve perçinleyen bir siyasete tekrardan dönülmesi düşünülüyor.
Önceki seçim süreçlerinde adaylar arasındaki yarışta, dünyanın farklı bölgelerine yönelik siyasi yaklaşımlar yansırdı. Bu seçimlerde bu yaklaşım görülmüyor gibi. Amerikan kamuoyu açısından bu konuda bir netlik var mı?
Doğrusu ABD kamuoyunun gündeminde bu tür konular yok. Buradaki kamuoyu, dışarıdan bakıldığında sanki bütün dünya siyasetiyle ilgileniyormuş gibi algılanıyor ama öyle değil. Oysa Amerika halkının önceliği dünya siyaseti değil. Öncelikleri; örneğin sağlık sigortası, korona virüsten korunmak, işsizlik, ya da ABD sınırları dışına yönlendirilen iş gücünün tekrardan ABD’ye getirilmesi vb. sorunlar Amerikan kamuoyunu ilgilendiriyor. Dış siyaset sanıldığı kadar Amerikan toplumunun gündeminde değil.
“ABD’deki seçmen iç gündeme odaklı”
Bu seçimde bu daha fazla kendisini dayatmakta. Özellikle korona virüs salgınının en fazla ABD’yi vurması, son dönemlerde belirgin bir artış gösteren şiddet olayları, toplumsal gösteriler ve rahatsızlıklar, anayasa mahkemesine yeni bir yargıcın atanması gibi konular Amerikan halkının daha fazla ilgilendiği konular. Zaten mevcut ABD’deki Trump yönetiminin de yıllardır uğraştığı, Amerika halkını kendi kabuğuna çekme siyaseti ile ABD’nin uluslararası siyaseti zaten geriye çekilmişti.
“Trump’ın seçmen tabanı ABD’nin askerleri çekme kararından memnun”
Zaten Başkan Trump’ın açıklamalarını hatırlarsanız, Suriye’den askerleri çekme kararı alırken, neden biz Suriye çöllerinde kendi askerlerimizi bulunduruyoruz demişti. Neden bu kadar para harcıyoruz, bu kadar masraf yapıyoruz yaklaşımındaydı. Aynı mantıkla, Afganistan, ırak ve Almanya’ya da gösterildi. Oradan da askerler için çekilme kararı alındığında yaklaşım aynıydı. Zaten önceki seçim vaatlerinde, başkan olduğu taktirde dışarıda olan bütün askerleri evlerine getireceğini söylemişti ve bunu gerçekleştiriyor. Tabanı da bundan gayet memnun ve mutlu.
ABD’de 3 Kasım tarihinde gerçekleşecek seçimlerde, sonuçların hemen belirlenemeyeceği ve belli bir zamana sarkacağı söylentiler var. Böyle bir durumun yaşanması mümkün mü?
Tabi ki var. Şundan dolayı; ABD’nin birçok yerinde mektupla oy kullanılıyor. Yani 3 Kasım öncesi oy kullanabiliyorsunuz ama seçim tarihi dolmadan sayım işlemine başlayamıyorsunuz. Aynı şekilde oyların açılması ve sonuçların birbirine yakın olması halinde yurtdışından gelen oyların sayımlarının beklenmesi gerekiyor. O nedenle 3 Kasım gecesi hemen sonuçların netleşmeme ihtimali var. Ama diyelim ki bir adayın genel anlamda oy oranı ve delege sandalye sayısı diğerinden belirgin bir şekilde fazla ise zaten aynı gece durum netleşir ama değilse, dışarıdan gelen oylar ve yine sayılmamış diğer oylar netleşmeden belki öbür gün belki de 3 gün boyunca hiçbir aday kazandığını ilan edemeyebilir. Çünkü normal bir seçim ortamı ve yöntemi değil. Yani bugün seçim oluyor, siz gidip oy kullanıyorsunuz ve süre dolduktan sonra sayım başlıyor. Oysa bu seçim sisteminde en son mektuplar gelene kadar bekliyorsunuz ve sayım yönteminde de farklılık oluşuyor. Ama şu ana kadar seçim sistemi güvenliği konusunda ne kamuoyunda ne kurumlar bazında ciddi bir zafiyet olduğuna dair bir durum söz konusu değil.
https://www.basnews.com/tr/babat/643867
SDF has maintained its unity even in the face of Turkish occupation – US Middle East Analyst
Syrian Democratic Forces (North Press)
(North Press) – The Kurdish National Congress of North America (KNCNA), a nonprofit organization founded in 1988 focused on Kurdish rights and the attainment of an independent Kurdistan, held an online seminar on North and East Syria titled “Where’s Rojava Today?” on Saturday. The seminar’s panelists included Syrian Democratic Council Representative to the US Sinam Muhammad, Middle East Scholar Dr. Amy Austin Holmes, Rojava Activist and KNCNA Member Dr. Ihsan Efrini, and Kurdish Journalist and Analyst Mutlu Civiroglu.
The organization has been organizing conferences since 1988, and wanted to organize a conference in Washington, but “because of [coronavirus], we couldn’t go ahead, therefore we thought about a webinar,” Ihsan Efrini, a native of Afrin currently residing in Canada, told North Press. “In 2019, Rojava was trending, but it seems like people have forgotten the region. There is still a lot happening in the region that needs to be talked about,” he added about the need for such a conference to take place.
Sinam Muhammad opened the discussion by talking about the dissolution of the Syrian opposition and the invasion and occupation of her native Afrin. “Afrin was a painful moment not only for Afrinis, but for all people in Syria, and also Arabs. They felt that they were also under attack and worried about Turkish intervention in Syria, and this is what Turkey did [in Sere Kaniye and Tel Abyad].” Muhammad went on to discuss the completion of the first stage of the intra-Kurdish dialogue, stating, “It was so good that we reached an agreement together with the help of the United States, and I would like to thank Mr. William Roebuck this effort.” She added, “it is good for Kurdish parties to have unity…in order to have a stronger administration and stronger political solution to present to the future constitutional committee of Syria.”
Dr. Amy Holmes discussed several subjects, chief among them the unity of the Syrian Democratic Forces (SDF) as one of its key characteristics from which it draws its strength. “The SDF is a multi-ethnic force…and a multi-religious force, with Muslims, Christians, and Yezidis,” said Dr. Holmes, who previously completed a thorough and comprehensive study on the SDF in all regions of northeastern Syria.
“When Turkey invaded in October 2019…many people thought that the SDF would disintegrate, or that, for example, the Arabs in the SDF would defect – that they would go back to the regime with Assad, or that they would join Turkey…but really, nothing like that happened. There [were] no major defections within the SDF as the result of the Turkish intervention,” Holmes explained, later telling a personal anecdote about an Arab individual from Sere Kaniye who joined the SDF in 2015, as well as mentioning Kurds who joined the SDF to liberate Arab-majority areas such as Raqqa and Deir ez-Zor. “The SDF has maintained its unity even in the face of this Turkish aggression,” she continued.
Mutlu Civiroglu further commented on the talks, saying that “the initiative has brought a very optimistic atmosphere to the region…[it] has caused happiness among the people: activists, local people, military people, and politicians.” Civiroglu also mentioned local concern about the Caesar Act, saying “the other major topic in the region was the Caesar Act, and its impacts on the region under the Syrian Democratic Council or Syrian Democratic Forces’ control – how will the region be protected?”
The seminar lasted around an hour and a half, with each panelist sharing their views and answering viewer’s questions in the end. Many topics, including the intra-Kurdish negotiations, entry of the Kurdistan Region of Iraq-based Rojava Peshmerga into Rojava, the Turkish occupations of Afrin, Serekaniye, and Tel Abyad, and the efforts and unity of the Syrian Democratic Forces, were discussed during the meeting.
Reporting by Lucas Chapman
Kürt sancısı
Somut tabloya baktığımızda durum çok korkunç. Ben uzun zamandır etnik temizliğin bu kadar konuşulduğunu hatırlamıyorum. İsrail-Filistin meselesinde konuşuldu bu bağlam en son, şu an bunun bir ‘çözüm’ olarak hem ABD hem Türkiye liderleri tarafından açıkça konuşuluyor olması zaten yeterince korkunç.
ZABEL MİRKAN
Dr. Yektan Türkyılmaz, soykırım ve toplu şiddet çalışmalarında Türkiye’de akla gelen ilk isimlerden biri. Söyleşimizin ikinci bölümünde Türkyılmaz, soykırım ve etnik temizlik üzerine konuştuk. ‘’Uzun zamandır etnik temizliğin bu kadar konuşulduğunu hatırlamıyorum’’ diyen Türkyılmaz, Türkiye’de soykırım tehdidinin hiçbir zaman ortadan kalkmadığını belirtti ve ekledi: ‘’Çünkü Türkiye Cumhuriyeti hükümetleri bunu sorundan ziyade işe yarayan ve kriz anında gerçek veyahut da hayali düşmanlara karşı başarıyla kullanılmış ve bir daha kullanılmasında bir sakınca olmayan bir edavat gibi tutuyor çantasında.’’
Savaşın 3. gününde AB-ABD eksenli somut bir adım göremeyen QSD’nin Şam ve Rusya ile hızlı bir diyalog geliştirmesi bu duruma hazırlıklı olunduğunu mu gösteriyor?
Bence tersini gösteriyor. Özellikle QSD’nin Amerika’nın çekileceğine dair bir beklentisi olmadığını anlıyorum. Yani ABD güçleri çekildiğinde ne yapılacağına ilişkin bir A, B planı da yoktu bence. Dolayısıyla aciliyet üzerine yapıldı bu hamleler. Bir öngörü yoktu. Bunun böyle olduğunu üç gün sonra da ABD’nin araya girmesi vasıtasıyla da gördük. Madem siz Şam’la anlaştınız, o doğrultuda ilerlersiniz; ama öyle olmadı. Bu işin birinci kısmı. İkinci kısma gelince: ABD’nin QSD ve YPG’yle yakınlaşmasına bakarsak, bu kadar önemli bir güç haline gelmelerinin koşullarını Türkiye Cumhuriyeti hazırladı. Davutoğlu hazırladı, Tayyip Erdoğan devam ettirdi. Bütün NATO üyesi ülkeler için öncelik IŞİD olarak belirlenirken, Türkiye bu önceliğini Esad’a verdi. Hâl böyle olunca, Ankara IŞİD’i Esad karşıtı mücadelenin ister zımni deyin, ister de facto deyin, ister fiili deyin ortağı olarak gördü. Ayrıca İŞİD’in Türkiye’nin ‘doğal’ düşman gördüğü grupları da hedef aldığını unutmayalım. Bu sebeplerle Türkiye Cumhuriyeti ne zaman ki IŞİD’e karşı global koalisyon kuruldu, bunun olmaması için elinden ne geliyorsa yaptı. Tel Abyad, Resulayn gibi bölgelerin IŞİD’in lojistik damarı olduğu biliniyordu. ABD temsilcileri ısrarla Ankara’dan buraları kapatması talebinde bulunuyor, yapılmıyor. İŞİD karşıtı mücadeleye aktif katılımı istendiğinde imkansız şartlar koşuyor. Peki Türkiye’nin IŞİD’e karşı savaşıyoruz dediği nedir? Ne zaman anlıyorlar ki QSD-YPG Efrîn’de kantonları bağlayacak noktaya gelir, Türkiye Cumhuriyeti’nin IŞİD’le ‘savaşı’ başlar.
Burada ortaya çıkan çok atipik bir tablo. Bir NATO gücü, yanınızdaki NATO devletiyle değil devletsiz bir silahlı güçle işbirliği yapıyor. ABD bunu isteyerek, can-ı gönülden yapmıyor; mecburiyetten yapıyor. Çünkü alanda IŞİD’e karşı savaşan bir güç yok, stratejik ortağı ise bunu kendi çıkarları doğrultusunda görmüyor. Bu siyaseti YPG çok iyi değerlendirdi. ABD bu durumdan çok memnun olmasa da, YPG alanda o kadar efektifti ki bundan vazgeçemediler. Minbiç’te vazgeçmeye çalıştılar, baktılar olmuyor YPG’yle yollarına devam ettiler. Kısacası, bu ilişkinin koşullarını Türkiye yarattı, YPG de muazzam bir şekilde değerlendirdi.
Şunun altını çizmek istiyorum; ABD için YPG siyasi bir ittifak değildi; askeri bir ittifaktı. Stratejik bir ortaklık da sözkonusu değildi; konu ve hedef odaklı bir ortaklıktı söz konusu olan. Zaman içerisinde başka ihtimaller ortaya çıktı; ama ittifakın özü değişmedi. Kürt tarafının bunu iyi anlaması lazım. Bunlar olurken ABD yönetimi için stratejik ortak hâlâ Türkiye’ydi. ABD’nin YPG-QSD’yle askeri işbirliği hiçbir zaman siyasi işbirliğine dönmemiştir ve tam tersine ABD bu konuda her zaman çok kararlı biçimde otonom yönetimin siyasi açılımlarına engel olmuştur.
Kürtlerin cephesinden baktığımızda da anladığım kadarıyla QSD, ABD’yle ittifak düşünürken siyasi kanattakiler daha başka ittifakları da değerlendiriyor. Siyasi kanat Suriye’nin birliğine inanıyor ve bu işin Esad’la olmasına yekten karşı değil; ama ABD’nin askeri planı ve ülkeye ilişkin siyasi öngörüsü Esad’sız. SDK’den gelen seslere bakarsanız İlham Ehmed, Aldar Xelil, Salih Müslim; Mazlum Abdî ve Polat Can’dan daha başka yerden bakıyorlar meseleye. İlham Ehmed Foreign Policy dergisindeki röportajda söylüyor örneğin: Şam’la görüşmeye çalıştığımız zaman ABD geri çekilmekle tehdit etti. Bu önemli çünkü ABD’nin Kürtlerin siyasi bir proje geliştirmelerine engel olmaya çalıştıkları ortada. Uluslararası birçok toplantı yapıldı Suriye’nin geleceğiyle ilgili, ABD Kürtlerin temsiliyeti konusunda ne istekli ne de ısrarcı oldu. Tam tersine; buna ABD’nin kendi içinde yapılan toplantılar da dahil. Buna Obama ve Trump yönetimi ve şu anki durum da dahil. Nihayetinde evet QSD büyük bir güç oldu; ama diplomatik, siyasal alanda büyük bir güce dönüşemedi.
ABD bir yandan da sınırdaki ağır silahların kaldırılmasını istedi?
Bu zaten akla ziyan bir durum. Amerika’daki durum Türkiye’dekine çok benziyor. Suriye temsilcisi Jeffrey konuşmalardan haberi olmadığını söylüyor. Pentagon’un nasıl bir planı olduğuyla State Department’ın ne yaptığı, Trump’ın nihai kararları arasında uçurum var. Biri sürekli QSD’nin kıymetinin altını çiziyor, biri Türkiye’yi koruyan bir yerden konuşuyor. Bir diğeri ise Türkiye’yi tamamen hedef tahtasına koymuş tonda…
Bu süreçte demokrat dünya kamuoyunda Kürtlere yönelik bir soykırım tehdidi olduğu pek çok insan ve hatta devlet yetkilileri tarafından deklare edildi. Siz bu tehlikeyi ne boyutta görüyorsunuz?
İlk evvela “soykırım” kelimesini özenli kullanmakta fayda olduğunu düşünüyorum. Bunun etik sorunları kadar umduğunuz tersi siyasal sonuçlara yol açma ihtimali var. Biraz kanıksayıcı bir hâl de yaratıyor bu tür kavramların sık kullanımı ve baktığınızda “etnik temizlik” kavramı yeteri kadar korkunç bir şey zaten. Sanmayalım ki pogrom daha az kötü, soykırım daha kötü ve iki ayrı şeyler. Bunlar zaten relatif kavramlar. Birbirinden kopamazlar. Soykırım pogramlar içerir ve zaten etnik temizliktir. Meselenin etik kısmına gelince, bugüne kadarki soykırım örneklerini, Kürtlerin uğradığı Dersim de dahil, ucuzlatıcı tavırlara girmemek gerekiyor. Siyasal boyutta ise, siz soykırım dediğinizde insanlar mobilize olmuyorlar; çoğu zaman paralize oluyorlar. Madun grup adına siyaset yapanlar bu mefhumu kullandıklarında ne yapacaklarını da söylemek durumundalar. Bir de tabii ki soykırım dediğinizde siyasi tercihlerinizdeki doğrular ve yanlışlar da görünmez kılınıyor. Başka ihtimaller neydi diye kimse soramaz siz böyle dediğinizde.
Somut tabloya baktığımızda ise durum çok korkunç. Ben uzun zamandır etnik temizliğin bu kadar konuşulduğunu hatırlamıyorum. İsrail-Filistin meselesinde konuşuldu bu bağlam en son, şu an bunun bir ‘çözüm’ olarak hem ABD hem Türkiye liderleri tarafından açıkça konuşuluyor olması zaten yeterince korkunç. Soykırım ihmaline gelirsek de, 2016’da Cizre sonrası ilgili bir yazı yazmıştım Evrensel’de. Kabaca şunu söylüyordum orada, Türkiye’de bu tehdit hiçbir zaman ortadan kalkmamıştır. Çünkü Türkiye Cumhuriyeti hükümetleri bunu sorundan ziyade işe yarayan ve kriz anında gerçek veyahut da hayali düşmanlara karşı başarıyla kullanılmış ve bir daha kullanılmasında bir sakınca olmayan bir edavat gibi tutuyor çantasında. Özellikle Suriye krizinin ve Kürt meselesinin geldiği noktaya baktığımızda kırmızı alarm çalıyor. Bölgesel duruma soykırım demeyeyim ama zaten benzeri felaketleri üretebileceğini sürekli gösterdiler bize. Êzîdîlere ne oldu örneğin? Ve felaketler unutmayalım ki bulaşıcıdır, sınırları çok kolay aşar. Şengal dediğimiz yerin bir tarafı Suriye sınırı, bir tarafı Türkiye. Özellikle bu savaş esnasında sivillerin maruz kaldığı işkenceler ve etnik temizlik konusundaki programatik ve aşkâre çaba çok tehlikeli. Kürtler şurada yaşayabilir, Araplar şurada yaşayabilir söylemleri akla ziyan, kan dondurucu söylemler.
Türkiye’nin işgali Şam’ın elini Kürtlere karşı güçlendirdi gibi görülüyor. Bunun olası sonuçları nedir, Kürtlerin Suriye’de 2011’den önceki duruma gelmeleri söz konusu mu?
Evet; ama bir yandan da şu ortaya çıktı. Bu gibi anlarda maksimalist düşünen aktörler hem kendilerinin hem de başkalarının başına felaket getirmeye en meyilli aktörlerdir. Kazanç-kayıp hesabı için özellikle Kürtler için çok erken. Şu an ABD ve Avrupa genelinde yaşanan büyük bir sancı var ve bu aslında “Kürt sancısı”. Kürtlerin siyasi aktör olarak bugüne kadar dışlanması nedeniyle artık bu ülkelerin başkentlerinde büyük sancı yaşanıyor. Ayrıca, el güçlenmesinden ziyade önemli olan bu aktörün ayakta kalabilmesi. Şu an Kürtlerin ve Türkiye’nin temel sorunu ayakta kalma mücadelesi. Bu fırtına dindiği zaman kim ayakta kalacak? Güçlerinin bütünlüğünü koruyarak bu kasırgadan çıkma çabası kıymetli. Ayakta kaldığınız zaman rüzgâr daha çok değiştirecek yönünü.
Şam kısmında da Kürtlerin yapabileceği çok fazla bir şey yoktu, ABD bunu direkt bloke etti çünkü. Bugün anlaşma yaparsanız üç yıl öncesine göre tabii eliniz daha zayıf; ama 2011 öncesine dönmeyi kimse artık rüyasında bile göremez. Kürt Hareketi için böyle bir geriye gidiş mümkün değil artık…
Mutlu Civiroğlu Kürt yetkililerle yaptığı görüşmelerde Şam rejiminin hâlâ tekçi bir yapıyı savunduğunu, en azından o mantıkla işleri yürütmeye çalıştığını söylüyordu. Şam ve Rusya, ABD’yle kıyaslandığında nasıl müttefikler oldu Kürtler için? Ya da daha doğrusu, oldular mı?
Kürt dememeye çalışıyorum çünkü QSD’nin yüzde 40’tan fazlası Kürt olmayan unsurlar. Şam masaya öyle oturacaktır muhtemelen. Şam bunda ısrar ederse çözümsüzlükte ısrar edeceği manasına geliyor bu durum ki Rusya bile bu yönde konuşmuyor. Almanya’nın bir çıkışı vardı örneğin, güvenli bölgenin çok uluslu olmasına dair. Ve baktığınızda Avrupa Suriye konusunda pişmanlık yaşıyor gibi görünüyor ve daha çok dahil olmak istiyor. Onlar başından itibaren Esad’lı çözüme kategorik olarak karşı çıktılar ama gelinen noktada bir gerçeklik var. Esad’ın da bu çözümsüzlükten yana kalması teritoryal bütünlük iddiasını oldukça zora düşürecek bir konum. Şu an Kürtlere hiçbir statü vermeden çözüm, sadece Ankara’daki intiharcı maceracıların düşlerinden ibaret.
Son gelişmeler ışığında konuşacak olursak, Bağdadi’den sonra IŞİD sözcüsü de Cerablus’ta öldürüldü. Bu durum bize ne ifade ediyor? Bağdadi’nin Reyhanlı’da çekilmiş fotoğrafları da olduğu iddia ediliyor bir yandan…
Türkiye’de bu konuda “milli sessizlik” ilân edilmiş gibi gerçekten. Doğru düzgün kimse bir açıklama yapmadı ve aksine lafı geveledi. Cumhurbaşkanı tarafından İngilizce bir tweet atıldı, sanki olayın Türkiye için bir önemi yokmuş gibi. Onun dışında garip ifadeler geldi iktidara yakın kesimlerden. Başka dillere çevrildiğinde de insanın kanını dondurdan açıklamalar bunlar. “O ne kadar teröristse bu da o kadar terörist” gibi. Sükût ikrardan gelir sözünü unutmayalım. Burada bir sıkıntı var demek ki.
Şimdi bu sıkıntının ne olduğuna bakalım. Bir ülke düşünün, ‘ben teröre karşı mücadele için canımı vermeye hazırım’, ‘benim için hayat terörle mücadeleden ibaret’, ‘benim dünyaya gelmekteki en büyük hedefim terörle mücadele etmek’ diyor. Çok güzel. ‘Hatta o kadar rahatsızım ki terörden, 30 kilometreden yakın olduğu zaman uyuyamıyorum bile’ diyor. Gayet güzel. Bunun için de meşru bir güç kullanmak zorunda olduğunu söylüyor. Çok güzel. Peki ondan sonra ne oluyor? Kendi sınırına 5060 metrede, kendi gözlem noktasının dibinde, Türkiye denetimi altındaki topraklarda bir operasyon yapılıyor. Bu operasyonu NATO müttefiki bir ülke herkesi dahil ederek yapıyor; ama gelin görün ki Türkiye’ye kırmızı kart gösteriyor. Trump esas itibariyle sadece şunu söylüyor Türkiye’yle ilgili: “Bize sorun çıkartmadılar.” Operasyonu Pentagon yapıyor ve biz buraya TSK’dan habersiz QSD’yle ortak operasyon yaptık diyor. İşbirliğini geçin beraber operasyondan bahsediliyor, İŞİD sözcüsüne karşı Cerablus’taki operasyonda helikopterde QSD’lilerin olduğu bile iddia edildi. Bu operasyonda IŞİD kadar Türkiye de Pentagon’un hedefi, bunu görmemek mümkün değil. Türkiye’nin dahil edilmemesi ise Türkiye’nin güya terörizme karşı mücadeleyle hikâyeleştirmeye çalıştığı şeyin ne kadar berhava olduğunu gösteriyor. Bu anlatı, iflas etmiş bir anlatı ve dünya çapında bir karşılığı yok. Türkiye’nin IŞİD’le mücadele ettiğine diplomatik düzeyde inanacak kimse yok artık, aksine Türkiye’nin ne yaptığına dair eklenen daha fazla soru işareti mevcut.
9 Ekim’de gönderilen ama bizim bir hafta sonra haberimizin olduğu ve Türkiye devleti cumhurbaşkanına yönelik sert ifadelerin olduğu mektupta dahi Mazlum Abdî’nin adı geçiyordu. Abdî’nin hakkında kırmızı bülten çıkarılması isteniyor; ama bir yandan Twitter gibi güçlü bir sosyal medya kanalı onu tanıdığını gösteren “mavi tik” veriyor. Bu durumu nasıl yorumluyorsunuz?
Türkiye’nin terörle mücadele meselesinin ciddiye alınmadığının bir diğer göstergesi bu da. Dedik ya Türkiye küme düştü, düşünün artık Türkiye’nin Interpol raporlarını kimse ciddiye almıyor. ABD’nin davet ettiği bir ismi siz Interpol’e bildiriyorsunuz. Bu artık acziyetin ifadesi olabilir sadece. Sembolik durumu da gösteriyor tabii bu “mavi tik” olayı. Türkiye bu operasyonla eğer Kürt Hareketini marjinalize etmeyi umuyorduysa olan tam tersi oldu ve aslında olan Türkiye’ye oldu. ABD’de artık YPG, PYD zaten meşru ve hatta müttefik olarak görülüyor ve PKK ile bağın bir sorun olarak gündeme gelmiyor kongredeki tanıklıklarda. Jeffrey’nin söylediklerine bakın. Ki Jeffrey bakıldığında QSD’ye en uzak isimlerden biri aslında.
Terörle mücadele söyleminin artık dünyada bir karşılığı yok. Türkiye’nin trajedisi de bu oldu. Hiçbir meşruiyet devşiremediklerini; tam tersine, saldırdıkları tarafı güçlendiren bir pozisyona kendi elleriyle sürüklendiklerini gösteriyor. Bu süreçte içeride yürüttüğü politikalardan en ironik olanı ise antiemperyalist olduklarını iddia ederek yaptıkları. Türkiye kadar bölgedeki emperyalist güçlere sınırsız itaat gösteren başka bir ülke daha yoktur. Kıbrıs’ta Türkiye’nin talebi kolonyalist İngilizlere karşı isyan eden Kıbrıs Rumlarının statü sahibi olmamasıydı; ama Türkiye Kıbrıs’ta İngilizlerin varlığına hiçbir zaman itiraz etmemiştir. Aynı şekilde İskenderun’da mandaya hiçbir zaman itiraz etmemiştir. Ne zaman ki manda yönetimi, sosyalistler iş başına gelince geri çekileceklerini söylemiştir Türkiye de o zaman çıkmıştır. Burada da benzer bir durum söz konusu. Türkiye’nin emperyal güçlere karşı durduğu en büyük yalan. Bir şeyler elde ettik, “zafer” elde ettik diyorlarsa, öyle diyorlar ya biz de zafer kabul edelim, bunun yüzde 90’ı Trump idaresine ve Rusya’ya bağlı…
Son dakika – SDG ile anlaşan Suriye ordusu Menbiç’e girdi, sırada Kobani var
Türkiye’nin Suriye’nin kuzeyine yönelik askerî harekâtının beşinci gününde Suriye ordusunun ana omurgasını YPG’nin oluşturduğu Suriye Demokratik Güçleri (SDG) ile anlaştığı öğrenildi. Bu anlaşma kapsamında Suriye ordusunun Menbiç’e girdiği duyuruldu. Suriye ordusunun bu gece de Kobani’ye gireceği belirtiliyor.
Menbiç yerel kaynakları Suriye ordusunun çeşitli bölgelerden kente doğru ilerlemeye başladığını aktarıyor.
Menbiç’e giren Suriye ordusundan ilk görüntüler geldi.
Ve Suriye Ordusu Menbiç’e girer
— Hayrizng (@hayrizng) October 13, 2019
Fırat Bölgesi Savunma Komitesi Eşbaşkanı İsmet Şêx Hesen de Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi’nin Suriye rejimi ile anlaştığını açıkladı. Hesen “Rusya ve Suriye rejimiyle anlaştık. Bugün akşama kadar gelmeleri gerekiyor” dedi.
Mezopotamya Ajansı‘nın haberine göre Hesen “Elimizden geleni yapıyoruz. Bütün devletlere çağrıda bulunduk; ancak bir şey yapmadılar. Kendi derdimize derman olacağız. Yaralarımızı kendimiz saracağız” diye konuştu.
Gazeteci Mutlu Çiviroğlu da Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi’nin Şam yönetimi ile SDG’nin Suriye sınırını birlikte koruması konusunda anlaşmaya vardığını yazdı. Çiviroğlu, anlaşmanın Afrin de dahil tüm bölgelerin özgürlüğüne kavuşturulmasını da içerdiğini belirtti.
North Press Agency’nin haberine göre Suriye rejiminin Fırat Bölgesi Başkan Yardımcısı Mohammed Shaheen, SDG ile anlaşan Suriye ordusunun bugün Kobani bölgesine girmeye hazırlandığını duyurdu.
Kobani’deki SDG yetkilisi, Suriye hükümetiyle birkaç saat içinde Kobani’ye girmek için bir anlaşma yaptıklarını söyledi.
Gazeteci Aylina Kılıç da bölgedeki bazı yerel kaynakların SDG ile anlaştığını ve Suriye ordusunun Kobani’ye gireceğini bildirdiğini yazdı. Kılıç, “Aynı zamanda Minbiç için de bu yönde bir anlaşma olduğu belirtiliyor. Dün akşam ABD ile Rusya’nın Minbiç’te görüştüğü iddia edilmişti” dedi.
Kılıç anlaşamaya Rusya’nın dahil olduğuna dair haberlerin bulunduğunu belirtti.
Turkey military operation much larger than anticipated: Analysts
Tactic is to advance into Arab-majority areas and drive a wedge between YPG-controlled territory, observers say.
![Arab and Kurdish civilians flee following Turkish bombardment in Syria's northeastern town of Ras al-Ain [Delil Souleiman/AFP]](https://www.aljazeera.com/mritems/imagecache/mbdxxlarge/mritems/Images/2019/10/10/4ea2542549d14dbeb82d372ea155a3b1_18.jpg "Turkey military operation much larger than anticipated: Analysts")
Arab and Kurdish civilians flee following Turkish bombardment in Syria’s northeastern town of Ras al-Ain [Delil Souleiman/AFP]
The long-awaited operation launched by Turkey into northeastern Syria extended far beyond what was initially expected by military observers who predicted Ankara would likely embark on limited action.
In the first hours of Operation Peace Spring, Turkish air raids across the border reached as far as Qamishli in the east and further west of Kobane.
Mutlu Civiroglu, a Washington-based Middle East analyst, told Al Jazeera the scale of the attack surprised many analysts.
“They’ve already hit 300km length and 50km depth, almost all major cities are hit,” Civiroglu said.
Soner Cagaptay, Washington Institute for Near East Policy’s research programme director, told Al Jazeera Turkey’s assault at this point was focused on Arab-majority towns.
“I think that’s quite a smart choice for Ankara because of the fact that Turkish troops will be more welcome in Arab-majority areas, given how friendly Turkey has been towards the Arab population,” Cagaptay said.
He said Turkey will continue to drive a wedge between Kurdish-controlled territory as a strategy to undermine the Syrian Democratic Forces (SDF) and weaken the political authority that controls the border region with Turkey.
The SDF is spearheaded by the People’s Protection Units (YPG), which Ankara considers to be linked to the outlawed Kurdistan Workers’ Party (PKK) that has operated inside Turkey for decades. The PKK has been branded a “terrorist” organisation by Turkey and several other countries.
|
|
Wednesday’s cross-border operation was not the first. Last year, Turkey launched a similar offensive dubbed Operation Olive Branch into Syria’s Afrin town to “clear the area of terrorists”.
The SDF, while not wanting to comment on specifics, told Al Jazeera it was reviewing Turkish military strategy during Olive Branch to map out a response to the current operation.
According to local activists on the ground, the number one target for Turkey is the Arab-majority town of Tal Abyad, where Ankara hopes to quickly establish a ground presence.
|
|
Turkish security analyst and former special forces soldier Necdet Ozcelik told Al Jazeera he expects the first phase of Turkey’s operation will only last about 10 days, or a couple of weeks maximum, with the goal to take control of the area between Tal Abyad and Ras al-Ain.
The offensive will also involve thousands of Free Syrian Army (FSA) rebels providing ground support for Turkish commandos and its regular soldiers.
‘Under pressure’
Civiroglu said two scenarios were likely to unfold: Turkey intensifying ground operations, or the operation being halted because of condemnation from the international community.
“Trump is under pressure, the Turkish government is under pressure, the UN Security Council will meet today … The world is not buying arguments of the Turkish government,” he said.
“The SDF always wanted good relations [with Turkey] … Kurdish sympathy is very strong, that’s why there’s strong diplomatic efforts to put an end to this.”
The possibility remains that Syrian government forces of President Bashar al-Assad may try to capture the main city of Manbij, if the United States decides to withdraw its troops from there without giving early warning to the Turks.
“In this case, the Syrian army may try to capture Manbij before the Turkish forces or the FSA,” Ozcelik said.
“We might be seeing some sort of tension, or maybe limited confrontation, between the FSA elements and the Assad regime forces in Manbij area, but not in the eastern part.”
‘Turkish aggression’
The SDF responded to Turkey’s military action with artillery attacks and rockets fired into Turkish territory.
SDF spokesman Mustafa Bali said on Twitter the Kurdish fighters would not allow Turkish troops to advance further. “We will use all our possibilities against Turkish aggression,” he said.
Heavy fighting was taking place in Syrian border villages between advancing Turkish forces and SDF soldiers on Thursday.
Ozcelik said the Kurds were no match for the advancing Turkish-led forces.
“The YPG elements are composed of a lot of PKK ideology people, and they forcibly recruited many people who did not have serious military experience,” he said. “I’m expecting a lot of defections from the YPG side, so the Turkish military is going to take advantage of that.”
Robert Wesley of the Terrorism Research Initiative told Al Jazeera that Turkey will also suffer setbacks considering how vast the area is that it wants to control.
“It will require huge amounts of direct military engagement from the Turkish side,” Wesley said.
“The use of the FSA, that will also be limited [because] these groups are not really well-trained. They don’t have a strong track record with more sophisticated defences.”
Turkey may not have the appetite for sustaining significant casualties, Wesley said, which a serious military encounter with the SDF would necessitate.
“I don’t think either side is particularly well prepared for the engagement,” he said.
The biggest challenge for the SDF is not having a weapon system that can counter Turkish air attacks, Civiroglu said.
“[Even so] they have said they will defend themselves until the end,” he noted.
|
|
Russian reaction
Russian President Vladimir Putin phoned Ankara after the Turkish operation began to stress that Syria’s sovereignty and territorial integrity be respected.
The Kremlin said it would not interfere further in Syria after years of supporting Assad’s forces against rebel groups, but cautioned Turkey not to take any steps that would destabilise the region.
Cagaptay said Moscow has no choice but to back Turkey’s move. “The most Russia will do is to voice support behind closed doors, even though they may publicly criticise the operation,” he said.
He said the Kremlin may even be welcoming Ankara’s military action.
“The [Syrian] regime and Russia consider Turkey a threat, so by provoking Turkey to attack Kurds really Russia is hitting two birds with one,” Cagaptay said. “Hitting Kurds, trying to make Kurds dependent on Russia, at the same time allow Turkey to suppress the Kurds, not allow them to make gains.”
Even if Turkey is successful in securing its so-called “safe-zone” to return about two million Syrian refugees, there will be major challenges ahead, observers said.
The complex issue of containing the Islamic State of Iraq and the Levant (ISIL or ISIS) fighters who are still active in the region must be addressed by Turkey.
As seen by the suicide attack claimed by the armed group in Raqqa on an SDF intelligence base, killing 13 people, ISIL may be defeated militarily but sleeper cells are still prevalent.
“It’s unfamiliar territory for Turkey,” Civiroglu said. “It’s Arabs, Kurds, Assyrians, Christians, and Yazidis of the region [who] fought these people.”
‘A bloody conflict’: Trump’s actions in Syria will have long-term consequences
Kurds call it a stab in the back: chaos to come will have many participants
Syrian Democratic Forces (SDF) celebrate the first anniversary of Raqqa province liberation from ISIS on Oct. 27, 2018. They call the U.S. withdrawal a ‘stab in the back.’ (Aboud Hamam/Reuters)
The fallout from President Donald Trump’s decision to remove U.S. troops from northeastern Syria has been swift and deadly, as Turkey has begun its assault on the region and America’s now-former allies, the Syrian Kurds, dig in for what they say will be a bloody conflict on two fronts.
It took just three days for Turkey to move against the Kurdish-led Syrian Defence Force (SDF), but experts warn the humanitarian and political implications both in the region and around the world will be felt for years.
The fuse was lit Sunday after Trump spoke with Turkish President Recep Tayep Erdogan, confirming the U.S. withdrawal from that part of Syria. The departure of U.S. Special Forces troops removed the buffer between Turkey and the Syrian Kurds, which Turkey links to the Kurdistan Workers Party (PKK), a designated terror group in Turkey, the U.S. and the European Union.
“It is certainly going to be a bloody conflict,” Kurdish political analyst Mutlu Civiroglu said from Washington, D.C., noting that while the SDF is led by Syrian Kurds, it includes a wide range of ethnic groups. “The Arabs, the Syrian Christians, Yazidis, they are in no way going to accept a Turkish military presence in their region.”
Recep Tayyip Erdoğan✔@RTErdogan
The Turkish Armed Forces, together with the Syrian National Army, just launched #OperationPeaceSpring against PKK/YPG and Daesh terrorists in northern Syria. Our mission is to prevent the creation of a terror corridor across our southern border, and to bring peace to the area.
Trump’s move sparked feelings of anger, confusion and betrayal among Syrian Kurds, who lost more than 11,000 fighters in the battle to defeat the Islamic State in Iraq and Syria (ISIS). SDF leaders called the move a “stab in the back”.
Leaders of the SDF had little time to react, though, as Erdogan announced the beginning of the assault on Twitter on Wednesday morning.
Now the soldiers who once fought alongside U.S. troops in the battle against the ISIS are fighting on two fronts: Turkey to the north and ISIS to the south, the remnants of the jihadist terrorist group they helped defeat.
Mustafa Bali@mustefabaliSDF urges all coalition partners and international organizations to immediately take action in order to avoid impending humanitarian crisis on Syrian-Turkish border.
The betrayal is harder to swallow, Civiroglu said, because for the past three months, the U.S. had been mediating between the two sides, overseeing a deal in which Turkey and the SDF jointly administered the border zone. That deal included the SDF dismantling some of its defences in the area.
And though Trump tried to temper his decision by affirming support for the Kurds on Monday, analysts say the U.S. abandonment of the SDF was completed Wednesday when Turkish jets took to the sky, a sign they had been given free rein over the region’s airspace.
A preview of what Kurdish forces can expect came last year when Turkish forces took the Kurdish-held city of Afrin, leading to more than 140,000 people being displaced. A United Nations report documented reports kidnappings, abductions, torture, extortion and assassinations by Turkish-backed Syrian troops who led the assault.
Will Todman at the Center for Strategic and International Studies, said the initial phase of the current operation is quite far-reaching, a sign that Erdogan is not concerned about U.S. and international reaction.
This photo by Hawar news, the news agency for the semi-autonomous Kurdish areas in Syria (ANHA), shows smoke rising Wednesday from shelling by Turkish forces, at the outskirts of Ras al-Ayn in northeastern Syria. (ANHA via The Associated Press)
“Turkish strikes have hit positions along the entire length of the border and as deep as 50 km into Syrian territory,” Todman said. “This indicates that Erdogan has not been deterred by the threat of U.S. sanctions and other international blowback.”
On Wednesday, the five European members of the UN Security Council asked for a closed-door meeting to discuss Turkey’s military offensive.
Even a quick Turkish victory would not be the end, he notes, saying the Kurds would likely mount a violent insurgency.
ISIS is back
While fighting Turkey to the north, the SDF was already facing attack from the south in the form of a suicide attack by remnants of ISIS.
SDF spokesperson Mustafa Bali claimed on twitter that an Islamic State sleeper cell attacked Kurdish bases inside Raqqa, once the capital of the terrorist group’s self-declared Caliphate.
Syrian Democratic Forces and U.S. troops are seen during a patrol near the Turkish border in Hasakah, Syria in November 2018. Turkey has chafed at the U.S. support for the SDF. (Rodi Said/Reuters)
The SDF has been responsible for overseeing the imprisonment of thousands of captured ISIS fighters, but has warned it will be forced to abandon that role to defend itself against Turkish attack.
Retired U.S. General Joseph Votel, who headed U.S. Central Command and oversaw operations in the region, said the decision to abandon the Kurds “threatens to undo five years worth of fighting against ISIS.”
How in Trump’s mind there is some sort of transfer of authority over these [ISIS] prisoners absolutely confounds common sense.– Former U.S. official Brett Bruen
Votel writes in an op-ed in the Atlantic that there are close to 2000 foreign fighters and tens of thousands of ISIS family members in facilities under SDF control, with no clear idea what will happen to them.
Civiroglu says ISIS feels emboldened after its leader Abu Bakr Al-Baghdadi recently called for mass breakouts.
“ISIS is going to see this as great news for them, to reorganize. This is going to be a disaster, it’s like a firebomb coming unless something changes,” Civiroglu said.
In a statement Wednesday, Trump reiterated that America has removed itself from the equation, essentially putting all the onus for any negative consequences on Turkey, including the possible escape of ISIS prisoners.
“Turkey has committed to protecting civilians, protecting religious minorities, including Christians, and ensuring no humanitarian crisis takes place — and we will hold them to this commitment,” the Trump statement reads.
“In addition, Turkey is now responsible for ensuring all ISIS fighters being held captive remain in prison and that ISIS does not reconstitute in any way, shape, or form.”
Former U.S. State Department official Brett Bruen says there’s no realistic plan for two warring groups to peacefully transfer control of captured ISIS fighters.
“How in Trump’s mind there is some sort of transfer of authority over these prisoners absolutely confounds common sense,” Bruen said.
Bruen said while Trump has tried to frame his decision
https://www.cbc.ca/news/world/trump-syria-turkey-kurds-analysis-1.5314818as pulling the U.S. out of “endless wars,” he will have the opposite effect of creating more chaos.
“The myopic focus on some general campaign principle that he was going to end foreign entanglements actually works in the opposite, because what he has done will generate more instability.”
Bruen said Trump has also sent a message to U.S. allies that it can’t be trusted to keep its promises. He points out that even the Israelis, long-time American allies, are questioning Trump’s loyalty.
“There is a reflection, a re-evaluation of alliances taking place not just in Kurdish areas but around the world as a result of the erratic and inconsistent policies that this administration has put in place,” he said.
Humanitarian disaster
With a Turkish invasion at hand, analyst and freelance journalist Wladimir van Wilgenburg said many in the area may flee across the border into Kurdistan, the Kurdish-controlled region in Northern Iraq. That includes more than Kurds: Arabs fighting with the SDF as well.
“Many Arabs living in SDF-held areas fled the Syrian regime and could face arrest and retaliation and revenge if the Syrian regime comes back, either for working with the U.S.-backed SDF or for being supportive of the Syrian opposition in the past,” said van Wilgenburg, author of The Kurds of Northern Syria.
Todman says the UN estimates more than 758,000 people live in the border region, many already displaced by conflict. Fleeing to Iraq would put them in a region facing violent protests.
While air superiority gives Turkey a distinct advantage, Todman said its end goal isn’t likely to be taking control of a large swath of Syrian territory.
The goal would more likely be to resettle the more than one million Syrian refugees it’s absorbed in recent years. That would create a buffer between Turkey and the Kurdish population.
Todman warns, however, that changing the ethnic makeup of the region would fuel further instability.
https://www.cbc.ca/news/world/trump-syria-turkey-kurds-analysis-1.5314818
A ticking time bomb: Meeting the ISIS women of al-Hol
A woman at al-Hol camp in Syria. Image: Mutlu Civiroglu
A pregnant woman was reportedly beaten to death this week in a Syrian refugee camp housing tens of thousands of people displaced by the war against Islamic State where they live among the militants’ wives and children in conditions described by international agencies and reporters who have visited the camp as harsh, dire, and even apocalyptic.
The woman, identified as 30-year-old Sodermini by ANHA news agency, was six months pregnant, and originally from Indonesia. On July 28, her body was discovered in a tent and taken to a hospital run by the Kurdish Red Crescent, where an autopsy determined she had suffered tremendously before she died.
The Indonesian government said it is investigating the circumstances of her death, and the woman is believed to be among about 50 Indonesian adherents to Islamic State living among about 70,000 people in the camp. It’s not known yet who killed her or why.
Children have died in the camp, and the International Committee of the Red Cross said recently that, despite the efforts of international NGOs to treat people with war wounds, infections, or who are suffering from malnutrition, the humanitarian needs in al-Hol remain “tremendous.”
Last month, Kurdish analyst and journalist Mutlu Civiroglu visited al-Hol camp and other areas managed by the Autonomous Administration of North and East Syria, the de facto government in northern and eastern Syria. He found al-Hol to be a “ticking time bomb” – dangerously overcrowded, too large for the Kurdish internal security police force called the Asayish to control, and full of children deeply at risk of becoming the next generation of ISIS fighters.
The interview has been edited for length and clarity.
Women walk in al-Hol camp in Syria in July 2019. Image: Mutlu Civiroglu
The Defense Post: To start, tell me about the camps. Who runs them? How many people are there –how many women, men and children? How many are believed to be ISIS adherents and their families? How many are civilians?
Mutlu Civiroglu: According to the U.N. over 70,000 people live in al-Hol Camp. UNICEF estimates that more than 90% of them are children and women. Nearly 20,000 of the children are Syrians. According to Kurdish officials I spoke with, in total there are about 30,000 ISIS women and their children from 62 different countries. They are mainly in al-Hol but also in Ain Issa and Roj camps.
The whole of al-Hol camp is very crowded. Over 70,000 people live there. Considering the very hot summer, the camp residents live under very tough circumstances.
We were there one day when it was very hot. The sewage water was outside, on the surface – a very unhygienic environment and invitation for disease and illness. There are not enough doctors or health centers, according to the people we spoke to.
Security-wise it’s very risky because it’s over-crowded, hard to control. A few weeks ago an Asayish officer was stabbed. A 14-year-old Azeri girl was killed because she was not covering her hair, according to the people on the ground. I had to go to the camp with strong protection after this incident. It’s like a ticking bomb. The Kurdish administration runs the camp but UNICEF [the U.N. children’s agency], UNHCR [the U.N. refugee agency], the Red Cross, World Health Organization, and other intergovernmental organizations are there to support them, from what I could see.
Abdulkarim Omar, head of foreign relations in Jazira canton, told me that including Syrians and Iraqis there a total of 30,000 ISIS women and children under their control and around 12,000 are foreigners (muhajirs) and 8,000 of them are children. Of course male suspected ISIS members are kept in prison in different locations. Currently some 6,000 ISIS fighters are under SDF control: 5,000 are Iraqi and Syrian, and the other 1,000 are foreigners from 55 different states.
TDP: How are they separated?
The ISIS families are separated from the rest of the Iraqis and Syrians. There are wires separating them from the rest of the refugee community in the camp, and their location is known by the security and Asayish forces.
TDP: Do they live more or less freely within the camp or are their schedules and movements restricted?
The camp residents were allowed to go out for shopping until recently, but several escape incidents took place, and some ISIS women were taken out by smugglers, so the camp administration recently banned residents from going out. Instead they set up a new market inside of the camp, called Baghuz market. The administration is more strict now.
Their movements have to be restricted because of the killings. I was told the Russian women did that [killing of a 14-year-old Azeri girl] – by Russian I mean women from Chechnya, Dagestan, the Muslim republics of Russia – so their movements are more restricted and security is tightened after these incidents. Some camp residents have complained that because they’re not allowed out of the camp, the prices became more expensive and they’re having a hard time living because things are more expensive now. But they also acknowledge that by the mistake of some of the ISIS wives they’re all suffering.
I was told that kids are encouraged by women to throw stones at the camp officials. This also creates pressure on the security forces to be more careful.
TDP: What is the food and water supply like? Medicine? Sanitation? Are international organisations helping with humanitarian needs?
Based on what I saw I think there is enough water, but because the camp is overcrowded it causes problems especially with the water and in the summer. The Red Cross, WHO and UNHCR are there to provide help in addition to the Kurdish administration. They are also in-camp hospitals and health centers being built and mobile health centers set up by the Kurdish Red Crescent, so I don’t think there is a very desperate need, but because of the large number of residents I’m sure from time to time food and water is becoming a problem. International organizations and the local government are there trying to do their best.
However, Kurdish officials are asking for more support from the international community in terms of medicine, hospitals, water and cleaning materials. They also want countries to take back their citizens so that the population of the camp will be reduced.
TDP: There were some reports recently that some women escaped – do you know how? What is internal security like?
I was told the same thing and also read that some people in the Asayish are involved in taking the women out of the camps, but Kurdish officials strongly denied that and said it’s propaganda and their members would never be involved in such a thing because money is nothing for them, and they do this because of their values.
But the way different sources explained it to me is this: The women were allowed to leave the camp before for shopping, and since they all have the black burqa on, they look alike, and when they leave, they never come back because their families arrange a smuggler who is waiting for them in the town. Once these women go out of the camp they change their clothes and they are smuggled out. Since the camp is very large it’s not possible to have 100% control. That’s why the camp administration has now stopped allowing the women to leave for shopping. According to sources it’s arranged by families who pay a large amount of money to smugglers.
Internal security is tight. There are many Asayish forces guarding the camp, and the main gate is also a checkpoint. Before you reach the camp you pass through several checkpoints on the road from Hasakah. After you enter the main gate there’s another gate that’s also well-protected, and visitors are strictly controlled. When you’re inside they give you protection so stabbing incidents won’t happen. With me I think there were four people guarding us.
But again, because of the large area and a huge number of residents it’s not very easy to control the camp, and since you don’t know what’s inside of the tents or what kind of weapons they might have it’s not 100% safe or secured.
Authorities in the al-Hol camp in Syria set up a market called Baghuz in an attempt to counter the smuggling of female ISIS adherents. Image: Mutlu Civiroglu
TDP: Do the families seem to be repentant?
I observed mixed feelings. Some were defiant; for example an Egyptian woman was cursing us. She was using bad language and was very aggressive towards us, and was chanting pro-ISIS slogans. Also Russian-origin ISIS wives were very aggressive, so you see that they’re very motivated by what they’re doing. Some Turkish ISIS families seemed defiant, but at the same time I saw some Azeri women look very regretful. They seemed willing to go back home.
One Tajik woman showed me drawings by her child, saying her son drew their home and they want to go home. And you see people saying they were deceived, especially Dutch and Belgian ISIS wives, they say they believed everyone was equal but realized that the rich lived better lives, and the emirs paid money to smuggle their families out of Baghuz before the SDF took control, but these women ended up in these camps in very tough circumstances.
They were criticizing Baghdadi, saying he was in Libya living a good life but they are like this [in al-Hol], and they want their countries to take them back. When I pressured ed them, saying they had many opportunities to leave and that they came to Syria willingly, they said they are ready to be in prison in their countries, but at least their children would not live in camp conditions. They hoped even when they are in prison, their families will be able to take care of children. They were well-aware that they might spend long years in prison, which I found very interesting.
Because of the tough circumstances in the camp I think going home is a common desire. But to me the most important thing was that the vast majority of the camp residents are children, and especially children under 12. They are on the dirt, they play in dusty alleys – no playground, no sanitizing, under the sun – I think no child should be living under those circumstances, no matter what their parents did. Children have nothing to do with this, so they need to be given the opportunity to play and be a child, to flourish. They need help to get out of this trauma and be de-radicalized and rehabilitated, and the camp is no place for that. They need expert support and psychological support.
I am hoping that the governments will understand that children desperately need help, because if they stay there they will be brainwashed by their mothers. In a few years these children are going to be core ISIS members, so there’s a danger waiting for societies if these kids are not helped as soon as possible.
TDP: Do you think there’s a realistic possibility of a tribunal? Why in North and East Syria rather than the International Criminal Court, or trials in Iraq for foreigners, as with some French citizens who already have been sentenced? The Autonomous Administration isn’t recognized as a government, so how would sentences or verdicts given by the tribunal have any force in international law?
The Autonomous Administration feels like they’re under pressure because there are thousands of ISIS fighters, their wives and children. It’s a heavy burden for them to carry so they need the international community to help them. Especially after the Turkish statements about a military operation inside Syria, there are concerns that such a move may help these people to flee from the prisons and camps. But so far very few countries have taken back their citizens so the problem remains on Kurds’ shoulders and they feel like they need to do something.
The idea of an international tribunal is a step in this direction to push the international community to do more to share the burden with them.
Currently the administration is not recognized officially but a tribunal can be different. The legal experts in International Forum on ISIS conference agreed that there is a base for establishing a tribunal in Rojava because there is already a judicial system, legal experts, lawyers and with the support of the international community a tribunal could be established and it would be a good way to start to find a solution to the huge problem of post-caliphate ISIS.
Again, there are thousands of fighters under SDF control, many of their wives, and tens of thousands of children and they feel like they need to do something because so far the international community is turning a blind eye to the issue.
The caliphate was ended in March. Western countries are not open to the idea to expatriate their citizens. So the problem is with Rojava, with the Syrian Kurds. The attacks show the gravity of the situation, and since nothing is being done, Kurds and their allies feel like they need to take the initiative.
Iraq is motivated to do that in a way to clear its name that was ruined when it was overrun by ISIS. The Iraqi army fled from ISIS and left it for them. But at the same time, Iraq is also driven by the idea of revenge. Numerous ISIS members have already been executed.
The system in Rojava is more progressive and closer to Western systems and it is a better location for an international court because most of the fight was done in Syria. The caliphate’s heart was in Raqqa. Manbij is where the attacks against the West were planned. Kobani is where ISIS was first defeated and ISIS’s unstoppable advance was first prevented. Baghuz was the last remaining stronghold of the caliphate. They’re all in Syria. And the SDF, YPG, YPJ, Syriac Military Council are there so Syria is more suitable than Iraq considering these people have done the work, they have paid the highest price. These people defeated ISIS.
A security gate separates the families from ISIS fighters from displaced Syrians and Iraqis at al-Hol camp. Image: Mutlu Civiroglu
TDP: Are there plans to help the victims of ISIS?
There are some orphanages for the Yazidi children, de-radicalization centers for Yazidi children and other ISIS children, and some villages for Yazidi women who were not accepted back by their communities, but the resources are very limited in the Kurdish parts of Syria. Finances, expert advice and equipment are limited, so there has to be external support. The West especially should step in because the problem is very serious and requires a joint effort by Kurds and the West, especially the countries that are members of the international Coalition. The camps have the support of the international, humanitarian organizations but mainly Kurds are running them. There are great efforts, but it’s not enough.
TDP: Do you see any sign that the International Forum on ISIS conference has influenced foreign countries to change their Syria policies? Will they leave troops in the north, will they take their citizens back?
Such international forums are good venues to understand what’s happening on the ground and hear what people people on the ground – activists, experts, military and political leadership – say. It’s very important. There were representatives from the U.S., France, United Arab Emirates, Saudi Arabia, Egypt and other European countries, as well as South Africa. It’s important that people from different backgrounds come and learn about the situation in Syria, ISIS captives, operations against ISIS families, and also share with the local people what their countries think about it. So it’s a good platform for them, and when these people go back they talk to the public, media and think-tanks. I’m optimistic that they’ll have an impact in their own countries.
I think the countries that have a military presence in northern and eastern Syria will continue; I don’t foresee any significant change in the plans of these countries, specifically the U.S., France, Germany and others. They’ll be there because they all know the ISIS threat is not fully resolved yet. The caliphate is ended but the danger, the ideology is there, the support base is there, sleeper cells are there. CENTCOM Commander Kenneth McKenzie and Ambassador William Roebuck’s recent visit shows that the Coalition gives the same importance to Rojava.
The world has almost forgotten Syria. International foreign policy priorities change so rapidly that Syria does not have the same spot it used to have, but ISIS is a global problem and it hasn’t been fully resolved. The resolution needs a global effort. Taking back citizens from Syria is one way of doing that, because the more people who stay there, the more is it is a ticking bomb.
All countries should repatriate their citizens, and they should try these people in their countries. If not, they should support the idea of helping to set up a tribunal in Rojava so that these people can be brought to justice and pay the price for the atrocities they committed. But I think the world is still turning a blind eye, although recently I see more awareness in terms of countries taking back at least the women and children and sentencing them in their own countries instead of keeping them in Syria.
Challenges after the elimination of ISIS
Although defeated on the battlefield, ISIS will continue to be a threat to stability in Syria, SDF commander-in-chief General Mazlum Kobane writes
YPJ fighters screen women and children from ISIS-held camps in Baghuz, Syria. Image: Mutlu Civiroglu
The final chapter of Islamic State has been completed successfully with the liberation of the town of Baghuz from the terrorist organization. After civilians were evacuated and hundreds of extremists surrendered, the Syrian Democratic Forces, with the participation of the Global Coalition to Defeat ISIS, put up a strong fight against the last remnants of the terrorist organization and declared to the world the destruction of the so-called caliphate.
There is no doubt that the elimination of the terrorist organization’s territory was the result of great efforts and sacrifice by SDF forces and the Coalition. High-level coordination between the parties and their strong ties will soon bring an end to the nightmare that has enveloped the entire world and turned the region into a terrorist epicenter.
Rojda Felat, who commanded the battle against ISIS in Raqqa, surveys a flank of Tal al-Samam with other SDF commanders. Image: ©Joey L./JoeyL.com/Used with permission
The joint decisions made by the SDF and Coalition forces made the liberation of city after city possible while civilian casualties were avoided by employing precise and controlled military tactics.
U.S. President Donald Trump’s decision to leave some U.S. forces in Syria is very crucial for the next phase of the fight against ISIS, which involves uprooting its intellectual and ideological roots, requiring continuous and long-term work.
American political and military leadership, as well as members of the U.S. Congress, agree that the threat ISIS poses is far from being completely eliminated. By keeping U.S. forces in the region and rearranging the American strategy, the next phase of the fight against terror will help the SDF to preserve the gains made so far.
General Mazlum Kobane, Commander of the Syrian Democratic Forces discusses plans to liberate the final ISIS pockets in eastern Syria with US Army Lieutenant Gen. Paul E. Funk, then Commander of Combined Joint Task Force – Operation Inherent Resolve, during a meeting near Ayn Issa, Syria, August 21, 2018. Image: US Army/Staff Sgt. Brigitte Morgan
We want to emphasize the role of the U.S. Department of Defense, and especially the commander of CENTCOM General Joseph Votel, in the territorial victory against ISIS and for ensuring security and stability in the areas liberated from the darkness. We thank him for his leadership and the important role he played in this historic achievement.
Brett McGurk, Special Presidential Envoy for the Global Coalition to Defeat ISIS, alongside U.S. Army Maj. Gen. James B. Jarrard, Commanding General of Special Operations Joint Task Force-Operation Inherent Resolve during a visit to Raqqa, Syria in 2018. Image: Sgt. Brigitte Morgan/US Army
We also want to acknowledge important role of the former Presidential Envoy to the Global Coalition to Defeat ISIS Brett McGurk in this victory, and thank him for bringing together different nations under the international Coalition and building a bridge between them and the SDF.
Though the structure of ISIS will come to an end, we also want to draw attention to some major challenges that are ahead of us: sleeper cells planted by the terrorist organization, and the danger in ISIS’s ability to reorganize itself by employing tactics of individual terrorist acts such as bombings and assassinations.
In addition, the vacuum of power left after ISIS and the partial withdrawal of U.S. forces will be undoubtedly be exploited by regional and international parties.
Remains of the ISIS tent city near Baghuz, Syria. Image: Mutlu Civiroglu
There is also a growing need to restore cohesion of the community and to reorganize and return people to their communities. The areas the terrorists occupied have been turned into ruins and must be revived. This revitalization will require continued support and rehabilitation at all levels so that citizens can return to their normal lives.
In accordance with the resolutions of the United Nations, the continued cooperation between the SDF and the international Coalition to counter ISIS, led by the United States of America, will contribute to the end of the Syrian crisis. The social component and diversity of our free areas constitutes the first point toward the ultimate goal of a democratic Syria, free from all forms of terrorism.
General Mazlum Abdi is the Commander-in-Chief of the Syrian Democratic Forces.
All views and opinions expressed in this article are those of the author, and do not necessarily reflect the opinions or positions of The Defense Post.
Personal Website of Mutlu Civiroglu 